Als beste maatjes stonden ze in het weekend een balletje te trappen op Bándabou. Een thuiswedstrijd voor de Curaçaose premier Gilmar Pisas (MFK) die de demissionaire en binnenkort transfervrije Nederlandse staatssecretaris Raymond Knops (CDA) zijn deel van het eiland liet zien. Toch eindigde het partijtje in gelijkspel, grapten beide politici achteraf. Sport verbroedert en dat is precies wat vooral Curaçao binnen de momenteel complexe koninkrijksrelaties nodig heeft. Want hoewel de economie (lees: het toerisme) weer begint aan te trekken, is de overheid en daarmee het autonome Land Curaçao vrijwel blut en zeker sinds de coronacrisis - maar eigenlijk ook al daarvoor - zelf niet in staat voldoende inkomsten te genereren om de kosten van het apparaat te dekken. Los van alle medische hulp, gratis vaccinaties en voedselpakketten kreeg het eiland in ruim een jaar tijd 838 miljoen (inclusief 170 miljoen voor de Girobankproblematiek) en staat het op het punt aanvullend nog eens 168 miljoen aan Nederlandse liquiditeitssteun te ontvangen. Serieus geld dus. Om de gaten te dichten, waarmee de staatsschuld wel in omvang ernstig toeneemt. ,,We hebben hulp nodig”, sprak Pisas al een paar uur na zijn verkiezingszege half maart, volgend op een campagne die in het teken stond van vóór en tégen het door Nederland als voorwaarde gestelde Coho (Caribisch Orgaan voor Hervorming en Ontwikkeling). Pisas’ MFK en zijn coalitiepartner Ruthmilda Larmonie van PNP waren toen anti. Tijdens de gezamenlijke persconferentie van Pisas en Knops gisteren werd duidelijk dat ‘er nog geen overeenstemming is’, maar óók dat er niet veel onderhandelingsruimte is. Er zal terdege rekening worden gehouden met de kritische opmerkingen van de Raad van State (alsmede de Raden van Advies) wat betreft de autonomie, maar de RvS concludeerde direct al dat het verbinden van voorwaarden aan financiële steun ‘vanzelfsprekend’ is. Knops - een ‘aardige vent’ volgens Pisas - lijkt niet te twijfelen aan de goede intenties van de Curaçaose regeringsleider. Maar is hij bij machte om de regie te pakken en houden, om de enorme uitdagingen het hoofd te bieden? Zijn de andere MFK- en PNP-ministers in staat de hun toebedeelde onderwerpen te overzien en voortvarend te lijf te gaan? Hoe gaan ze om met het verwijt van ‘kiezersbedrog’ dat hier en daar wordt gehoord? Er is de afgelopen dagen oprecht gewerkt aan goede relaties, maar nu is het aan de Curaçaose politiek om kleur te bekennen. Is dat gebeurd met die vage en wantrouwende motie na dat urenlange debat in de Staten? De (voet)bal ligt bij Pisas. Om in een finale brief aan te geven waar zijn kabinet staat en, zoals Knops het fijntjes formuleert, ‘appreciatie te geven’ aan de uitspraak van de Staten. De toon en inhoud zijn bepalend voor de vraag of hiermee in voldoende mate invulling wordt gegeven om te voldoen aan de voorwaarden. Dat is niet alleen het Landspakket, maar dus óók de onderlinge regeling zoals overeengekomen met de voorgaande regering-Rhuggenaath én - uiteindelijk - de consensusrijkswet-Coho (in aangepaste vorm). Vandaag of morgen moet de herbevestiging van de afspraken van november op papier staan. In september volgt dan inzake het Coho een nieuwe Rijksministerraad (RMR), met eveneens input en deelname van Aruba en Sint Maarten. Het is te hopen dat de bewindslieden dan nog steeds de beste of zelfs betere maatjes zijn en er sprake zal zijn van (verdere) verbroedering in koninkrijksverband. In het belang van de eilandbevolking, waarvan een deel in armoede leeft zoals in het weekend door Pisas aan Knops getoond tijdens een persoonlijke rondleiding op Bándabou. Ook zij maken deel uit van het Koninkrijk der Nederlanden, hebben hetzelfde Nederlandse paspoort en mogen niet buiten de boot vallen.
