Carlos Monk van oppositiepartij Kòrsou di Nos Tur (KdNT) heeft weer eens voor beroering gezorgd door zijn ‘ontdekking’ dat in de speciale License van 2 mei dit jaar van de Amerikaanse Office of Foreign Assets Control (Ofac) in verband met de vrijwaring van de VS-sancties tegen Venezuela de zinsnede ‘winding down dealings with PdVSA’ staat.
Hierin ziet de medewerker van de partij van Amparo dos Santos het bewijs dat de regering-Rhuggenaath actief mee zou werken aan het vertrek van PdVSA op Curaçao (en dus doelbewust aan het verlies van ruim duizend banen). Monk roept daarom op tot het (gedwongen) aftreden van het kabinet dat gevormd wordt door zijn politieke vijanden PAR, MAN en PIN.
Het is Monk tevens gelukt onrust te zaaien onder de Isla-werknemers en hun vakbonden, althans bij Angelo Meyer van PWFC (Petroleum Workers Federation of Curaçao), die na het vernemen van dit ‘nieuws’ premier Eugene Rhuggenaath onmiddellijk uitmaakte voor een ‘pathologisch leugenaar’, evenals overigens oud-premier Ben Whiteman van Pueblo Soberano. ,,Ik vertrouw hem voor geen cent”, zei hij doelend op de zittende regeringsleider.
Dit omdat Rhuggenaath op Radio Mas had gedurfd te verklaren dat de vakbonden allang ook op de hoogte zijn van de inhoud van de License van 2 mei. ,,Een klinkklare leugen”, aldus een woeste Meyer, die - zo blijkt uit zijn woorden - in de veronderstelling is dat beweerd wordt dat de vakbonden weet hebben van het nieuwe verzoek, namelijk om uitbreiding van de bestaande vrijwaring, dat een deze dagen op het bureau van Ofac in Washington belandt.
De ‘License No. Venezuela-EO13850-2019-360301-1’ op 2 mei 2019 ondertekend door Mary Patricia Rasmussen, Acting Deputy Assistant Director for Licensing, is inderdaad bekende materie. De lokale media hebben er begin mei uitvoerig en tot in details over bericht. Ook de Isla-bonden hadden een kopie van het document, of hebben er in elk geval in de krant over kunnen lezen.
Het betrof in verband met de VS-sancties tegen Venezuela een speciale vrijwaring ten behoeve van de activiteiten van Refineria di Kòrsou (RdK), Curaçao Refinery Utilities (CRU) en Curoil; drie overheids-nv’s van het Land Curaçao.
De raffinaderij, geëxploiteerd door Refineria Isla Curaçao (dochteronderneming van de Venezolaanse staatsoliemaatschappij Petróleos de Venezuela; PdVSA), is echter iets anders dan RdK, CRU en Curoil. RdK is namens het Land formeel eigenaar van de raffinaderij die tot en met 31 december dit jaar wordt gehuurd en gerund door Refineria Isla/PdVSA (het leasecontract werd eerder door toenmalig PS-premier Whiteman beëindigd, red.). CRU is onderdeel van RdK en verantwoordelijk voor de productie van stroom, stoom, perslucht en water voor de Isla, terwijl Curoil distributeur is van brandstofproducten.
,,Deze license maakt het mogelijk dat de betreffende bedrijven voor het operationeel blijven van de raffinaderij transacties en operationele activiteiten kunnen blijven ontplooien en dat (Amerikaanse) partners die met deze Curaçaose overheidsbedrijven zaken doen, vrijstelling krijgen tot 15 januari 2020 van de sancties zoals die door de VS zijn afgekondigd tegen het Venezolaanse staatsoliebedrijf PdVSA.” Aldus in mei de toelichting van de regering op de vrijwaring.
De license bestaat uit precies en niet meer dan twee A4’tjes. Op ‘page 2 of 2’ staat onder het subkopje ‘Recordkeeping & Reporting Requirements’ dat de drie entiteiten RdK, CRU en Curoil elke 120 dagen een gedetailleerd verslag beschikbaar stellen over de transacties die verband houden met de license alsmede ‘transacties related to winding down dealings with PdVSA in advance of the December 31, 2019 expiration of PdVSA’s lease of oil refinery and terminal in Curaçao’.
Monk verzuimt dus om de context aan te geven waarin gesproken wordt over ‘winding down’ van PdVSA. Er is namelijk niets nieuws onder de zon. De afbouw van Isla/PdVSA en de beëindiging van het leasecontract met PdVSA zijn al een paar jaar bekend. Dat de einddatum nu dichterbij komt, en de spanning stijgt, doet daar niets aan af.
De politicus van KdNT doet voorts voorkomen alsof dit ‘geheime document’ een overeenkomst is die getekend is tussen Ofac van het Department of The Treasury in Washington enerzijds en de regering van Curaçao in Fort Amsterdam in Willemstad anderzijds. Niets daarvan is waar. Het betreft een license, een tijdelijke vergunning, een voorlopige vrijwaring, met slechts één handtekening eronder: die van mevrouw Rasmussen. Het betreft géén contract tussen twee partijen. Grof gezegd: Rhuggenaath heeft nauwelijks iets te zeggen gehad over wat er in de license zou komen te staan. Het was een unilaterale handeling van Ofac; niet eens op verzoek van de regering, maar op aanvraag van RdK, CRU en Curoil. De license is dan ook gericht aan deze drie overheids-nv’s en wel door tussenkomst van een gespecialiseerd advocatenkantoor aan de Connecticut Avenue in DC, namelijk de heer Adam M. Smith van Gibson, Dunn & Crutcher.
Lezen is een kunst. Zich goed documenteren en degelijk laten informeren voor sommigen al helemaal. Monk is er daarom opnieuw in geslaagd zand in de machine te strooien, ongerustheid, onrust en wantrouwen te zaaien. Dat is bepaald niet in het voordeel van het proces om te proberen de gewenste uitbreiding van de werking van de vrijwaring te verkrijgen. Het is evenmin in het belang van de onderhandelingen die momenteel worden gevoerd met Klesch Group, want en passant wordt die investeerdergroep - op dit moment nog de enige die voor perspectief kan zorgen - door KdNT van Monk en Dos Santos, maar ook door vakbond PWFC onnodig in een kwaad daglicht geplaatst. De regering zit niet te wachten op verwarring en tijdverlies, maar vooral is het misdadig om de ruim duizend werklieden van Isla (nog meer) angst en wanhoop aan te praten.
Het contract met PdVSA loopt ten einde. Nog minder dan vier maanden resteren. Het proces daarnaar toe moet zo goed en zo soepel mogelijk verlopen. Er zullen nog genoeg (technische) hobbels zijn op de weg naar de jaarwisseling. Waar het echter om gaat is optimale ruimte te creëren voor het beschermen van de belangen van Curaçao en de raffinaderij en brandstofvoorziening. Stoorzenders en onruststokers als Monk, blind gevolgd door Meyer, kan Curaçao daarbij missen als kiespijn.