Commentaar

De opluchting overheerst na de ‘deblokkade’ van de grens tussen Venezuela en de ABC-eilanden. Terecht, want het adagium ‘beter een goede buur dan een verre vriend’ blijft. Beide zijden van de strook zee aan de Zuid-Amerikaanse noordkust zijn gebaat bij herstelde betrekkingen. Dat geldt zeker voor Curaçao dat een grote mate van afhankelijkheid kent in verband met de Venezolaanse staatsoliemaatschappij PdVSA - voorlopig in elk geval nog tot en met eind 2019 - maar ook voor Aruba en Bonaire zijn de economische belangen ten aanzien van Venezuela niet gering. Omgekeerd heeft Caracas ook veel profijt van normaal grensverkeer. Zo moet de waarde van de Isla-raffinaderij, hoe oud en verwaarloosd ook, en vooral de olieterminals bij Bullenbaai op Curaçao en op Bonaire niet worden onderschat. Het is een goede zaak dat het de nieuw aangetreden minister van Buitenlandse Zaken van het Koninkrijk, Stef Blok (VVD), samen met vicepresidenten El Aissami en Soteldo, deze onverwachte doorbraak afgelopen weekeinde wist te realiseren. De begin januari 2018 eenzijdig door president Nicolás Maduro van Venezuela afgekondigde grensblokkade stond vorige week hoog op de agenda in de gesprekken van Blok met de premiers van de Caribische delen van het Koninkrijk. De minister in een officieel persbericht: ,,Door de inzet van ons diplomatieke netwerk kon ik de grenssluiting deblokkeren. Dit is goed voor de Caribische regio en de relatie met buurland Venezuela.” Daar zal niemand het mee oneens zijn. De rust moest hoognodig worden hersteld. Toch zijn er ook de nodige vraag- en zelfs uitroeptekens. Ten eerste wat de reden is dat de blokkade nu wél ineens kon worden opgeheven. Immers, de landen Curaçao en Aruba hadden al in januari tijdens een spoedoverleg in Oranjestad vrijwel onmiddellijk ingestemd met de aanscherping van de controles op smokkelactiviteiten. Uit de jongste rapportage van Defensie blijkt overigens dat het wat de kustwacht betreft allemaal enorm meevalt: géén goud, diamanten of mineralen, terwijl koper en ijzer niet illegaal zijn. Wél meer ongedocumenteerde Venezolanen met in toenemende mate wapens en drugs. Ook kan de vraag gesteld worden waarom Blok niet, ook al was het vermoedelijk last minute, niet de premiers Eugene Rhuggenaath (PAR) van Curaçao en Evelyn Wever-Croes (MEP) van Aruba bij de bijzondere ondertekeningceremonie zaterdag in Caracas erbij heeft gehaald. Zoals voormalig BuZa-minister Maxime Verhagen (CDA) in het verleden wel heeft gedaan. Het zou een sterk signaal zijn naar Venezuela én naar de eilanden. Voorts is het opvallend dat er in de officiële stukken en verklaringen met geen woord (meer) wordt gerept over de gewraakte EU-sancties. Tot slot de constatering dat Venezuela - ondanks alle mooie woorden over ‘hermanos somos’ en de belangrijke historische vriendschappelijke banden - onder Maduro heeft laten zien waartoe het zomaar in staat is. Ook al zijn de betrekkingen met de buren gelukkig weer hersteld, deze buurman heeft zich van zijn grillige en onberekenbare kant laten zien. De ABC en NL zijn gewaarschuwd.