Stakingsrecht
Bij de UNA is de situatie al veel langer erg diffuus. Er is daar een machtsstrijd gaande, die nog lang niet lijkt te zijn uitgewoed. De nieuwe rector kreeg het gelijk voor zijn kiezen, deels als erfenis van zijn voorganger(s) en de Raad van Toezicht, die ondanks het indringende adviesrapport om fasegewijs plaats te maken voor vers bloed toch blijft zitten. Met inschakeling van de Landsbemiddelaar lijkt de rust even te zijn teruggekeerd, maar alle betrokkenen dienen zich te realiseren dat zij zich wel moeten houden aan de aanbevelingen - ook als deze onwelgevallig zijn - en niet ook deze af te wijzen.
Bij luchthavenbedrijf CAP komen collega’s op voor een werknemer die als kandidaat op de lijst van oppositiepartij Pueblo Soberano op de radio minder fraaie dingen zei over zijn werkgever en op non-actief is gesteld. Dat oogt misschien wel solidair, maar het is geen reden om te staken en laat staan het complete vliegverkeer te verstoren. Hun vakbond Abvo moet dat weten.
Politiemensen moeten helemaal beter weten wat verantwoord is en wat niet, zij dienen in het dagelijks leven immers de openbare orde te handhaven. Weliswaar bestaat er voor politiefunctionarissen geen stakingsverbod, maar zij behoren uit de aard van hun beroep zeer zorgvuldig om te gaan met hun stakingsrecht. Op z’n minst mag bij de uitoefening van dit recht verwacht worden dat er ruim vóór de staking een officiële mededeling komt door een erkende vakorganisatie. Het gaat in dit geval om de vakbond SAP, de ‘concurrent’ van de NAPB, die zich overigens nadrukkelijk distantieert van deze SAP-actie. Los hiervan, lijkt ook hier van een arbeidsconflict geen sprake: de SAP-agenten eisen een gesprek. Geen reden voor een staking, zeker niet voor de handhavers van de wet.
Over het algemeen wordt op Curaçao erg snel naar het stakingsmiddel gegrepen. Een land dat op het punt staat de autonome status te verkrijgen, verdient meer dialoog en rust.
