BOO brutaliteit
Het terugslaan door CUC is de brutaliteit ten top. Maar de handelwijze van Aqualectra en RdK is onnavolgbaar, tenzij ook andere belangen een rol spelen. De feiten op een rij: BOO is technisch en financieel failliet; BOO is al drie maanden morsdood; en BOO heeft een kapitaalinjectie nodig van 47 miljoen dollar - op te hoesten door RdK (lees: de gemeenschap). En dan denkt CUC nog zó tekeer te kunnen gaan? CUC levert objectief gezien een wanprestatie; jegens hoofdafnemer van stroom, stoom en luchtdruk Isla, maar ook jegens Aqualectra en de samenleving als geheel. CUC sabelt bovendien de bevindingen van de commissie neer, om vervolgens vrijwel hetzelfde te concluderen.
Maar van CUC kan nog worden begrepen dat zij zich uit alle macht verdedigt, ook al is dit tegen beter weten in. Van Aqualectra en RdK had kunnen worden verwacht dat zij zich juist aan de zijde van de BOO-commissie zouden scharen. Want niemand kan dit toch nog recht praten? Waar blijft de eigen verantwoordelijkheid? Aqualectra is voor 49 procent eigenaar van de holding waarin CUC is ondergebracht en heeft daarbinnen zelfs een eigen directeur.
Aqualectra en RdK (en CUC) ‘betreuren’ het dat de commissie niet de moeite heeft genomen kennis te nemen van ‘de al bestaande oplossingsrichtingen’. Alles goed en wel, maar er is nog altijd géén oplossing. En als die al komt, moeten de burgers daarvoor betalen. De BOO levert nog altijd niet, en als gevolg daarvan draait de Isla ook niet, daardoor ligt de productie plat en moeten zelfs brandstofproducten worden geïmporteerd. Het is een kwestie van wachten op actie van PdVSA - die enkel een commercieel belang heeft, maar door BOO geconfronteerd wordt met een enorme winstderving. De commissie oordeelt dat dit ‘onrechtmatig handelen jegens de gemeenschap’ is. Wat daar juridisch ook van zij, de gang van zaken is in ieder geval onacceptabel.
