Dat inkomensverschillen groot (kunnen) zijn is bekend. In rijke, ontwikkelde landen en in ontwikkelingslanden. Dat dit ook op Curaçao het geval is, moet evenzo als bekend worden beschouwd. Het past - helaas, zullen sommigen zeggen - bij een marktgedreven economie. Maar toch is het weer slikken als het salaris van een topfunctionaris in de openbaarheid komt. Begin deze maand viel de samenleving massaal over de maandelijkse vergoeding die Elisa Carter als transitiemanager bij het Sehos zou/zal gaan verdienen. Er was ophef over het inkomen van directeur Oscar Derby van de Curaçaose Burgerluchtvaartautoriteit. En nu is bekend geworden welk een astronomisch honorarium directeur Anthony de Lima van het noodlijdende Ctex enkele jaren opstreek, voordat hij werd ontslagen wegens slecht financieel management. Het gaat dan om het 40- tot 50-voud van wat een minimumloner verdient. Kaal. Nog zonder extra’s, onkostenvergoedingen en bonus meegerekend. En dit bovendien nog eens bijna belastingvrij, want de Ctex-ceo had voor zichzelf een ex-patriate ruling bedongen. Alles behalve ‘marktconform’. De vraag is of de aandeelhouders - waaronder overheidstelecombedrijf UTS en Girobank, die al anderhalf jaar onder curatele staat, en de kredietverleners - hiervan op de hoogte waren, temeer omdat uit de stukken blijkt dat de management agreement was getekend door een ondergeschikte van de directeur. Het gaat er niet om de kwestie van exorbitante salarissen zo aan één of meer personen op te hangen - zij verwijten anderen al een persoonlijke jacht op hen te zijn begonnen - maar om het in een bredere context te plaatsen. Er moet een norm voor salarissen (maximumsalaris, maar eventueel ook voor bonussen en andere bijzondere beloningen) bij de overheid en de semioverheid komen. Ook een norm voor directieleden en commissarissen bij overheids-nv’s. En actief beleid van de overheid bij stichtingen en andere instellingen die op subsidie van de overheid draaien, om als voorwaarde voor subsidieverlening eisen aan het beloningsbeleid te stellen. En als de overheid of een overheids-nv wordt gevraagd in een private onderneming als Ctex te investeren, dan moet de overheid óók eisen stellen, al was het maar om ervoor te zorgen dat de directie van een start-up niet een flink deel van het kapitaal aanwendt om er zelf beter van te worden. Bijvoorbeeld een relatief laag aanvangssalaris, dat bij succes van de onderneming wordt aangevuld met een resultaatsbonus. Maatschappelijke verontwaardiging, onvrede en mogelijk zelfs onrust - als er geen norm is of komt - is het logische gevolg, vooral als er ook nog sprake is van mismanagement.