Helmond: ‘We moeten koloniaal verleden onder ogen zien’

Van onze correspondent
Kralendijk - Tijdens zijn toespraak afgelopen dinsdag tijdens de herdenking van de afschaffing van de slavernij pleitte waarnemend Rijksvertegenwoordiger (WRV) Jan Helmond ervoor om samen het koloniale verleden onder ogen te zien.

Meer dan 200 jaar was Bonaire voor een grote groep mensen ‘De Witte Hel’ totdat ze in 1873 eindelijk echt de vrijheid kregen, tien jaar na de officiële afschaffing van de slavernij. ,,Dat is nu 152 jaar geleden en dat kan klinken als lang geleden. Maar die 152 jaar is nog altijd korter dan de ruim 200 jaar van onvrijheid in ‘De Witte Hel’”, aldus Helmond. ,,De herinnering daaraan werkt nog altijd door. In verhalen en muziek, in het landschap, in ons erfgoed en in menselijke verhoudingen en hardnekkige systemen.” Die herinneringen vormen volgens hem samen een belangrijke waarschuwing om elkaar als mens te blijven zien. En ze vormen samen een belangrijke opdracht: om met elkaar te bouwen aan een samenleving waarin iedereen altijd gelijk én gelijkwaardig zal zijn.

Vandaag de dag is Bonaire trots op hele andere bijnamen, zoals ‘Blue Destination’ en ‘Divers Paradise’. Bijnamen waarin we volgens Helmond vrijheid, vooruitgang en welvaart horen. ,,Maar ik hoor er ook een diep verlangen in. Een verlangen naar een samenleving waarin oude verhoudingen van macht en onvrijheid zijn verdwenen. Niet alleen in het dagelijkse leven, maar ook in ons hoofd en in ons hart.” Juist vanwege dat grote verlangen moeten we volgens de WRV samen het koloniale verleden onder ogen zien en elkaar de eerlijke verhalen vertellen over de schuld én schaamte, die 200 jaar lang werden overgedragen. ,,De bijna vanzelfsprekende machtsverhoudingen zijn, gemerkt en ongemerkt, doorgegeven. Van generatie op generatie, ook 152 jaar na het einde van de slavernij.”

Voor sommige mensen voelt Bonaire als het beloofde land en bij anderen overheerst het gevoel dat hun vertrouwde eiland verdwijnt of wordt afgenomen. ,,Beide werkelijkheden moeten we in de ogen kijken. Maar daarbij moeten we vooral elkáár in de ogen kijken. Welk verhaal je ook met je meedraagt. Wat de kleur van je huid ook is en wie je ook liefhebt.”