Ontwikkeling Bonaire leidt tot ongelijke verdeling welvaart

Van onze correspondent
Kralendijk - De ontwikkeling van Bonaire vertaalt zich volgens Norwin (Nòchi) Willem, voorzitter van de overkoepelende vakbond Union Sindikal Boneriano (Usibo), in een ongecontroleerde bevolkingsexplosie met als gevolg een ongelijke verdeling van de welvaart die de gemeenschap sociaal uit balans brengt. Volgens hem vereist dit van de vakbonden een andere rol en een visie over hoe Bonaire er in 2050 uit moet zien.

Willem is al vele jaren betrokken bij de vakbonden en hij zegt het gevoel te hebben dat de rol en het belang van de vakbonden in de gemeenschap vandaag en in de toekomst steeds meer zal bestaan uit het actief deelnemen aan het opbouwen van een gemeenschap met een duurzame en evenwichtige sociaaleconomische ontwikkeling. ,,Duurzaam om werkgelegenheid te garanderen, maar ook kansen voor iedereen op een vruchtbare persoonlijke ontwikkeling waarin hij zijn dromen waarmaakt”, aldus Willem. Het management van de vakbonden moet er volgens hem aan de ene kan op gericht zijn de verantwoordelijkheid van het individu te erkennen om vrijelijk zijn levenskeuze te maken terwijl de vakbonden er tegelijkertijd voor moeten zorgen dat de welvaart die wordt opgebouwd collectief verdeeld wordt in de samenleving.

Behalve een ongelijke verdeling van de welvaart die de gemeenschap sociaal uit balans brengt is er volgens hem ook ander negatief effect. ,,Deze ontwikkeling blijkt in de praktijk te leiden tot tekorten aan woningen en aan beschikbare grond voor woningbouw.” Hij stelt zelf de vraag wat vakbondspolitiek met deze punten te maken heeft. ,,Welnu, het is goed om te beseffen dat deze ontwikkeling de middenklasse van de arbeidersklasse en degenen aan de onderkant van de sociale ladder zeer sterk treft. Ze worden geconfronteerd met hoge kosten van levensonderhoud die worden vergroot door het gebrek aan betaalbare woningen.” Het gebrek aan lokaal geschoolde arbeidskrachten met als gevolg dat arbeiders moeten worden geïmporteerd, is volgens hem ook een gevolg van de ontwikkeling die het eiland doormaakt met gebrek aan integratie van verschillende culturen en mogelijk verlies van de identiteit als Bonairiaans volk tot gevolg.

De druk op het onderwijs en op de gezondheidszorg verhoogt volgens Willem de druk op de werknemers in die sectoren enorm met alle gevolgen van dien. Je komt er volgens hem niet meer met een vakbondspolitiek die gebaseerd is op microsystemen, dat wil zeggen: alleen aan tafel zitten om te onderhandelen over loonsverhogingen en andere arbeidsvoorwaarden. ,,Het vereist een visie op wat voor Bonaire we in 2050 willen zien. Wat voor soort economie we willen ontwikkelen die past bij onze sociaaleconomische en de ecologische ontwikkeling. Het vereist zeker een visie op hoeveel de bevolking de komende 25 jaar kan groeien.” Ook moet volgens hem duidelijk zijn welk soort arbeid beschikbaar zal zijn en welk soort werknemers er nodig zijn om te kunnen voldoen aan de kennis en vaardigheden om deze ontwikkeling tot stand te brengen. ,,Er is dus werk aan de winkel in 2025 en de vakbonden zouden er goed aan doen om zich in te spannen en het initiatief nemen om een economische dialoog te bevorderen om consensus te bereiken tussen de overheid, de bedrijfssector en de werknemers in de Centraal Dialoog.