Van onze correspondent
Den Haag - Naast discussie over de vorm en de datum van de excuses door de regering voor het slavernijverleden moet er ook gesproken worden over de plaats voor een slavernijmuseum.

Dat zegt Arthur Sealy op de website van Binnenlands Bestuur. Hij vindt dat het museum in het Caribisch gebied moet komen.
Sealy is coördinator van de Dialooggroep Bonaire, die meedeed aan de dialogen over het slavernijverleden van de Adviesgroep die vorig jaar advies uitbracht aan het kabinet Rutte. De oprichting van een slavernijmuseum was een van de aanbevelingen. Op dit moment is Amsterdam daarmee bezig en het kabinet zal daar geld voor uittrekken.
Sealy zegt namens alle dialooggroepen van het Caribisch deel van het Koninkrijk te spreken. Het museum in Europees Nederland vestigen zou een verkeerde beslissing zijn. ,,Je kunt het maar een keer goed doen”, zegt Sealy. De dialooggroepen denken aan een museum met een bibliotheek en een multifunctioneel centrum. Als dit op de eilanden komt hebben de inwoners van nu informatie en kunnen ze beter onderzoek doen naar hun voorouders en kan het ook voor onderwijsdoeleinden dienen.
Binnenlands Bestuur stelt vast dat dit standpunt huiswerk voor het kabinet betekent. Het wijst erop dat de plannen voor een Nationaal Museum in Nederland al eens zijn gestrand door ruzie over de locatie.
Volgens Sealy heeft de Dialooggroep Bonaire ook voorgesteld een digitaal gedenkteken te maken. Daarop zouden de bezoekers stambomen van tot slaaf gemaakten kunnen raadplegen door namen van hun voorouders in te tikken. Hierop is door het kabinet niet gereageerd.
Alles bij elkaar is het museum beter op zijn plaats in het Caribisch gebied. Op Bonaire herinnert heel veel aan de slavernij, terwijl er toch maar weinig echte kennis over is, zegt Sealy. De meeste artefacten liggen elders, maar niet op het eiland waar de tot slaaf gemaakten verbleven. Wel zijn er veel gebouwen die door hen zijn gebouwd. Sealy noemt naast bekende monumenten ook het gebouw op Wilhelminaplein waar nu Cuba Company in zit. Dit is gebouwd met geld van Aldersina Janga, die een paar honderd gulden had gekregen om haar vrijheid te kopen, maar het schonk voor de bouw van een school.