‘Het is na 11 jaar niet meer uit te leggen aan de bevolking’
Van onze correspondent
Kralendijk - Al meer dan tien jaar trekken de drie eilanden van Caribisch Nederland (CN) aan de bel bij de opeenvolgende kabinetten. ‘Verhoog het sociaal minimum en zorg voor menswaardig bestaan’ was de strekking van een door alle drie de eilanden gesteunde motie die zij onlangs naar de formerende partijen in Den Haag stuurden.
Voor het Bonairiaanse Eilandraadslid Elvis Tjin Asjoe is aan de bel trekken niet genoeg meer. In een uitzending van het Nederlandse programma ‘De Nieuws BV’ uitte hij afgelopen dinsdag, samen met Tweede Kamerlid Attje Kuiken (PvdA), nogmaals zijn zorgen. ,,De cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek wijzen uit dat 40 procent van de bevolking onder de armoedegrens leeft. De mensen kunnen niet rondkomen en moeten vaak meerdere baantjes aannemen of familieleden moeten bij elkaar gaan inwonen om zodoende de kosten te drukken. Families raken ontwricht, kinderen groeien in armoede op en dat kan in de toekomst weer voor problemen gaan zorgen”, aldus TjinAsjoe.
Kuiken was met de Tweede Kamercommissie in augustus nog op het eiland. ,,We zijn op bezoek geweest bij een aantal mensen die in de onderstand leven, bij ons heet dat bijstand. Zij vertelden hoe ze moeten rond zien te komen van een paar honderd dollar per maand tot maximaal 550 dollar. De huur is vaak al meer dan dit bedrag en elektriciteit en water komt daar dan nog bij”, aldus Kuiken. Volgens haar blijft er niets over om eten van te kopen Ze heeft het in de uitzending over schrijnende situaties in Nederland. ,,En dat wordt wel eens vergeten, dat de eilanden een deel van Nederland zijn.”
CN loopt niet 1 op 1 gelijk met Europees Nederland doordat de eilanden op 10-10-‘10 een bijzondere gemeente zijn geworden. ,,Juist hierdoor zijn deze verschillen mogelijk. Maar de geest van de veranderingen was juist om ons positief te kunnen discrimineren, om de achterstanden die in het verleden zijn ontstaan versneld te kunnen inhalen”, zo meent Tjin Asjoe. ,,Maar op dit moment werkt die differentiatie in ons nadeel.” Kuiken noemt het schandelijk dat het zolang duurt. ,,Meerdere onderzoeken hebben uitgewezen dat de kosten voor levensonderhoud niet lager zijn, zoals vaak werd beweerd, maar juist hoger. Nu de feiten op tafel liggen is er nog maar 1 reden waarom het niet lukt en dat is een politieke keuze. En dat kan niet langer want als je onderdeel van Nederland bent dan hoor je erbij.” Volgens haar moet een nieuw kabinet dit versneld gaan regelen en kan de 11 miljoen dollar die dit gaat kosten het probleem niet zijn. Kuiken gaat tijdens de begrotingsbehandeling kijken of er samen met andere partijen een eerste stap kan worden gezet.
Tjin Asjoe lijkt zich eraan te ergeren dat er steeds opnieuw wordt gesproken over ‘de stip aan de horizon’, waarmee wordt gedoeld op de plannen die er zijn. ,, Die stip is inmiddels allang achter de horizon verdwenen en het is inmiddels niet meer uit te leggen aan de bevolking. Zorg, onderwijs en de justitiële keten zijn verbeterd en gaat het redelijk goed met de economie op het eiland. Maar die 40 procent die niet of nauwelijks rond kan komen begrijpt niet waarom zij niet mee profiteren van deze verbeteringen.” Volgens hem gaat het niet zozeer een politieke keuze maar om de politieke wil en hij vindt het onderhand tijd dat het kabinet dit uitspreekt. Hij merkt dat er op Bonaire door bepaalde groepen wordt nagedacht om de Nederlandse staat voor de rechter te dagen en hoewel hij hier zelf niet aan mee kan doen vanwege zijn politieke functie zegt hij het wel te begrijpen. Kuiken voegt hier aan toe dat ze de gedrevenheid die zij voelt momenteel ook voelt bij een groot deel van de Tweede Kamer en dat woorden eindelijk eens moeten worden omgezet in daden.
