Waddeneiland horen écht bij Nederland, CN niet.
Van onze correspondent
The Bottom - De Waddeneilanden liggen weliswaar los van het vaste land maar ze zijn er wel degelijk mee verbonden. Anders dan voor de drie eilanden van Caribisch Nederland (CN) gelden voor de vijf Nederlandse eilanden dezelfde regelingen als voor de rest van het land. Vito Charles, eilandraadslid van Saba, legt aan verslaggever Joan de Windt van Caribisch Netwerk uit welke overeenkomsten en verschillen hij ziet.
Een delegatie eilandsraadsleden van Saba, Sint-Eustatius en Bonaire bracht onlangs hun jaarlijkse bezoek aan Nederland voor het congres van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG). Ze bezochten meerdere ministeries, maar gingen ook naar Schiermonnikoog. Daar kregen ze naar eigen zeggen inspiratie en nieuwe inzichten. Vito Charles is eilandraadslid en fractievoorzitter van de grootste politieke partij van Saba, de WIPM. Hij vertelt De Windt hoe mooi en fijn hij het Waddeneiland vindt. ,,Wat mij opvalt zijn de verschillen en ook de overeenkomsten tussen de Waddeneilanden en onze Caribische eilanden”, aldus Charles.
Naarmate het gesprek vordert blijkt dat de overeenkomsten te maken hebben met het feit dat het eilanden zijn en dat de inwoners in het geval van de Waddeneilanden, afhankelijk zijn een bootverbinding om gebruik te kunnen maken van allerlei voorzieningen die op de kleine eilanden niet voorhanden zijn. Maar daarmee houdt de vergelijking eigenlijk op, behalve misschien dat ook op de Waddeneilanden alles moet worden ingevoerd. ,,Net als de bijzondere gemeenten liggen de eilanden op een afstand van het vasteland van Nederland en dat heeft effect op hoe je communiceert met de overheid. Op een eiland moet je alles importeren. Alleen, zij betalen geen invoerrechten en wij wel. Wij zijn een Nederlandse gemeente, dus wij zouden dat eigenlijk ook niet hoeven te betalen.”
Net als de inwoners van Saba moeten die van Schiermonnikoog altijd een boot nemen om van het eiland af te komen. ,,Maar zij hoeven hun paspoort dan niet te laten zien, wij wel. Een inwoner van een Waddeneiland betaalt 6 euro om van en naar het eiland te komen en een inwoner van het vasteland betaalt 18 tot 20 euro. Bij ons moet je nu eenmaal altijd via Sint Maarten. We betalen 200 tot 300 dollar heen en terug met het vliegtuig en met de boot is dat 120 dollar. Zo zou het niet moeten zijn”, aldus Charles.
Dat alle spullen moeten worden ingevoerd geldt voor beide eilanden. ,,Voor ons gaan de spullen eerst naar Curaçao of Sint-Maarten en iedereen rekent daar geld voor. Uiteindelijk betaalt de bevolking van Saba die hoge prijs. Het verschil is te groot, het is heel erg duur. Ook voor ons zouden er speciale prijzen moeten zijn. Wij horen bij Nederland, dat land zou het mogelijk moeten maken.” Volgens Charles heeft Saba door de hoge prijzen ook minder toeristen, wat weer nadelig is voor de economie.
De bedragen voor bijstand (onderstand) en sociale voorzieningen zijn in Caribisch Nederland veel lager dan in Nederland en de armoede is erg groot. ,,Dat hoort binnen één Koninkrijk niet zo te zijn. We wachten er al sinds 2010 op dat het wordt aangepakt. We zijn het wachten moe!” Een klein beetje hoop heeft hij desondanks wel. De Vereniging van Nederlandse Gemeenten sprak onlangs over de groeiende armoede in Nederland en er wordt bekeken of de bijstand niet omhoog moet. Charles wil een voorbeeld nemen aan hoe de Waddeneilanden samen optrekken en als één man staan voor hun zaak. ,,Wij moeten ook meer en beter samen gaan werken. Dat hebben we nog niet voldoende gedaan, het kan beter. Als je samen één vuist maakt, sta je sterker.”
