Van onze correspondent
Oranjestad - Het scenario dat het Openbaar Ministerie (OM) schetst van de manier waarop journalist Poentje Castro in 2010 om het leven is gebracht, past niet bij de bewijsstukken in het dossier.
Niet alle bewijsstukken zijn nog beschikbaar. In bewijzen die wel beschikbaar zijn, zitten tegenstrijdigheden. Het gerecht in eerste aanleg heeft om deze reden deze week de verdachte vrijgesproken van de moord op Castro.
De moord op de journalist is daarmee nog steeds onopgelost. Het OM overweegt om in hoger beroep te gaan en heeft voor die beslissing 14 dagen de tijd. De verdachte die nu terechtstaat, is de enige verdachte in deze zaak. De moord op Poentje Castro is een cold case, die vorig jaar werd heropend met de verdachte in het vizier.
De officier van justitie eiste tegen de verdachte een gevangenisstraf van 16 jaar wegens moord en afpersing. Hij zou journalist Poentje Castro in december 2010 van het leven hebben beroofd met een vuurwapen. Een andere man moest zijn horloge onder bedreiging van geweld afgeven.
De advocaat van de verdachte pleitte om het OM niet-ontvankelijk te verklaren, omdat er geen sprake is van een eerlijk proces. De raadsman vindt dat de redelijke termijn van berechting is overschreden. Het OM heeft stukken uit het dossier achtergehouden. De rechter erkent dat (originele) processen-verbaal niet zijn opgenomen. Daardoor is het mogelijk dat belastend of ontlastend bewijs niet meer beschikbaar is. De rechter vindt dat echter geen reden om het OM niet-ontvankelijk te verklaren. Uit eerdere jurisprudentie van de Hoge Raad blijkt ook dat overschrijding van de redelijke termijn niet leidt tot niet-ontvankelijkheid van het OM.
De rechtszaak draait om een schietpartij op 23 december 2010. Het levenloze lichaam van de journalist werd daarna buiten zijn woning aangetroffen. Hij is overleden door twee kogels. Verschillende getuigen verklaarden knallen te hebben gehoord. Het onderzoeksteam trok destijds de conclusie dat het slachtoffer al op die avond door schoten met een vuurwapen om het leven is gebracht. Videobeelden van een appartementencomplex in de buurt lieten zien dat de verdachte daar was.
Volgens de officier van justitie heeft de verdachte gewacht tot het slachtoffer zijn woning zou verlaten. Op dat moment heeft de verdachte de journalist doodgeschoten, hij liep terug naar zijn auto en reed weg. Het OM stelt de verdachte niet kan uitleggen waarom hij daar op dat moment was. In de 2021 - toen de cold case werd heropend - verklaarden getuigen dat ze de verdachte verantwoordelijk houden voor de dood van het slachtoffer.
In het dossier zit een proces-verbaal uit januari 2011, over gegevens van een digitale videorecorder. In een ander proces-verbaal schrijft het onderzoeksteam dat de tijd op de videobeelden acht minuten achterloopt op de werkelijke tijd. Het is niet duidelijk waarom deze conclusie destijds is getrokken. Ook is er een proces-verbaal van dit jaar, waarin wordt beschreven hoe men destijds tot de conclusie is gekomen dat er een verschil van acht minuten bestaat. De rechter vindt dat deze recente verklaring gebaseerd is op herinneringen. Het is bovendien vreemd dat indertijd niet is opgemerkt dat er een discrepantie tussen de tijden van de videobeelden zat. Het gerecht in eerste aanleg twijfelt daardoor aan de juistheid van de genoemde processen-verbaal.
De betrokken beelden zijn niet meer beschikbaar. Op de videobeelden zou te zien zijn dat de verdachte bij zijn auto terug was, toen het slachtoffer nog leefde. Het door de officier van justitie geschetste scenario kan zich in dat geval niet hebben voorgedaan, aldus de rechter.
In het dossier is geen duidelijkheid te vinden over het precieze tijdstip waarop het slachtoffer is neergeschoten. In het pathologisch onderzoek staan geen conclusies. De getuigenverklaringen zijn niet eenduidig. Hun verklaringen passen bovendien niet bij het scenario dat het OM schetst om de schuld aan te tonen van de verdachte. De rechter ziet geen forensisch bewijs dat de verdachte op de plaats van het misdrijf aanwezig was. De verdachte heeft volgens de rechter geen motief om het slachtoffer van het leven te beroven. De verdachte heeft wel verklaard dat hij in de straat was - om heroïne te kopen - maar getuigen kunnen dit niet bevestigen. Volgens de rechter wil dit niet zeggen dat de verdachte liegt. De auto die in de buurt van het huis van de journalist stond geparkeerd, kan niet worden gekoppeld aan het dodelijke schietincident.
Het vonnis noemt ook een zak met daarin een voorwerp, dat een vuurwapen zou zijn geweest. De verdachte zou toentertijd hebben gezegd dat hij met dat wapen het slachtoffer heeft doodgeschoten. Deze verklaring komt niet overeen met andere getuigenverklaringen. Een van die verklaringen is afgelegd toen het onderzoek na tien jaar werd heropend. Ondanks dat de verklaring belastend is voor de verdachte, past het niet bij het scenario van het OM. De rechter vindt dat dit afbreuk doet aan de betrouwbaarheid van die verklaringen.
Tijdens de behandeling van de strafzaak bleek dat het psychiatrisch rapport nog niet af was. De rechter besloot daarop om psychiater Van Gaalen op te roepen en naar de rechtbank te laten komen. De psychiater heeft daar verklaard dat ‘de verdachte mogelijk lijdt aan schizofrenie’. Nader onderzoek is echter nodig en dat is nog niet gebeurd. Volgens de psychiater kan zonder onderzoek niet worden gezegd of de verdachte ten tijde van het plegen van het delict verminderd toerekeningsvatbaar is. De politie trof bij de verdachte twee flessen rum aan. De rechter gaat er daarom vanuit dat de verdachte onder invloed van alcohol was en niet een psychose had.
De rechter ziet geen voldoende bewijs dat de verdachte de journalist van het leven heeft beroofd. Hij wordt vrijgesproken van moord. De verdachte heeft wel zich schuldig gemaakt aan afpersing met geweld door een ander slachtoffer te bedreigen. Voor dit delict legde de rechter een gevangenisstraf op van 36 maanden.
