Analyse van een onzer verslaggevers
De uitschakeling van dj Maarten Schakel bij het Tumba Festival heeft, met alle respect voor de beslissing van de jury, er ongewild toe bijgedragen dat het  muziekfestijn in ieder geval voor dit jaar moet doen zonder één voor deze barre tijden zo broodnodige schakel van eenheid en verbroedering.
De dj was gevraagd om mee te doen, hij zou Europese Nederlanders naar het festival moeten trekken. ,,Diversificatie”, zoals componist Farley Lourens, die ‘Stobá di tumba’ voor Schakel schreef, het in eerder in deze krant verwoordde.
Lourens en arrangeur Hector Samson van de begeleidende band Wesu verdienen lof voor de professionele manier waarop zij zich van hun taak kweten. De componist schreef een relatief simpele zanglijn voor de dj, terwijl het orkest en het koor melodieus en ritmisch uitpakten, zoals dat bij een goede tumba hoort.
Toegegeven, Schakel struikelde zingend aan het begin van zijn presentatie en was niet altijd trefzeker. Zijn simpele zanglijn had af en toe iets weg van pratend zingen of zingend praten. En natuurlijk is dat van een andere orde dan de manier waarop een doorgewinterde tumbero als Hendrik de Windt improviseert en het publiek tot ongekende tumbahoogten opzweept.
Maar ‘Stobá di tumba’ was op zich gewoon goed. Elia Isenia, voormalige Reina di Tumba, en deelnemer aan de finale van vandaag, kon Schakels kansen op de felbegeerde titel niet duidelijker formuleren toen ze zei: ,,Winnen zal hij niet, maar historisch is zijn deelname wel: een echte attractie.”
De dag na zijn optreden werd Schakel op Facebook omarmd als de integratieambassadeur van het festival, zoals vermeld in een speciaal voor de gelegenheid afgebeeld blauw straatbord met die tekst. In een tijd waarin het ‘wij/zij’-denken hoogtij viert, is het belangrijk om duidelijk te maken dat het eiland iedereen - ongeacht de huidskleur - omarmt die zich inzet voor dushi Kòrsou. En dan hebben we het uiteraard niet over de mensen die bewust in hun zelf  opgebouwde enclaves leven en zich niet inlaten met de lokale bevolking.
We hebben het wel over mensen die bereid zijn om zich aan te passen aan de lokale cultuur. De huidige regering laat, net zoals alle andere voorafgaande, geen moment onbenut om te hameren op het belang van ‘nationbuilding’. ,,De politiek heeft er een potje van gemaakt. Muziek reikt verder dan de grenzen van ras of sociale klasse”, stelde Lourens, die zichzelf als bruggenbouwer ziet, eerder in het Antilliaans Dagblad.
Lourens, Samson en Schakel bedankt! Het wachten is nu op de deelname van eilandbewoners die voorheen niet aan het festival meededen. Voor volgend jaar graag óók een aaneenschakeling van een Colombiaanse, Haïtiaanse, Chinese, Europese Nederlanders als deelnemers aan het Festival di Tumba. Felis Karnaval!