Door Prof. dr. F.B.M. Kunneman

Onze tweelingdochters zijn nu volwassen vrouwen van 25 jaar oud. Toen ze jonger waren, speelden we wel eens het spel ‘Inconvenience Store’. Wat zou je kunnen kopen in een winkel die het tegenovergestelde is van een convenience store? Om de beurt mag je iets verzinnen.
Kerstlampjes die in de doos al in de knoop zitten, toiletpapier dat alleen in de lengte kan worden afgescheurd, brillendoekjes die zo vet zijn als boter, 100 procent polyester sokken, een kurkentrekker van rubber, deodorant met rode kleurstof, een koffer die zonder inhoud al twintig kilo weegt, een winkel die alleen van 09.00 tot 09.15 uur open is, tweedehands luiers, elk artikel bij een andere kassa afrekenen, je mag alleen naar binnen als je van te tevoren telefonisch een afspraak hebt gemaakt, geen tasjes, overal spiegels, keiharde muziek, verboden voor rolstoelen, geitenrek elke drie meter, identificatie met paspoort verplicht, elke vijf minuten gaan alle sprinklers aan, geen personeel, slechts één medewerker aanwezig: een uitsluitend Swahili sprekend meisje van zeven jaar oud, elk product dat je wilt kopen moet eerst door jou op Facebook ‘geliked’ worden. Kortom, niets is te gek in deze winkel maar je moet er niet aan denken dat je in zo’n winkel je boodschappen zou moeten doen.
Wat zou in de inconvenience store voor overheids-nv’s en stichtingen op Curaçao te koop zijn?
De vergaderingen van de Raad van Commissarissen duren uren langer dan gepland, de vergaderingen gaan nergens over, de leden van de Raad zijn niet goed voorbereid, ze lezen hun stukken niet, ze zijn vooral geïnteresseerd in partijpolitiek, iedere commissaris heeft zijn eigen agenda, commissarissen respecteren niet de vertrouwelijkheid van hetgeen besproken is, het belang van de onderneming telt niet, er wordt veel te lang doorgepraat over onderwerpen die er totaal niet toe doen, de onderwerpen die belangrijk zijn blijven onbesproken of worden in een minuutje of drie afgedaan of beslissingen worden eindeloos uitgesteld, er worden machtsspelletjes gespeeld, geldverspilling, de aandeelhouder bemoeit zich met de concrete bedrijfsvoering, kortom, niks is te gek in deze winkel. Maar je moet er niet aan denken dat je er boodschappen moet doen.

Prof. dr. F.B.M. Kunneman is senior partner bij advocatenkantoor VanEps Kunneman VanDoorne en hoogleraar Corporate Governance aan de UoC. Hij leidt het team dat adviseert over corporate governance. Hij schrijft en doceert al decennia over dit onderwerp.