Door Elco Rosario
Nadat, sinds vorige eeuw, de grote waarde van het onderwijs voor iedere burger, beter dan daarvoor, door bijna alle overheden in de wereld erkend is geworden, heeft dat over het algemeen ertoe geleid dat sindsdien grotere aandacht verleend is om de kwaliteit van dat onderwijs middels het beleid van de overheid voor al haar burgers te bevorderen. Maar hoewel wij allemaal de belangrijke plaats van de politiek (‘van de wieg tot het graf’) voor ons leven beseffen en ieder van ons daar ook een (al dan niet positieve) mening over heeft, hebben wij (ik) het als een leemte ondervonden dat er bij ons geen algemeen inleidend werk bestaat dat die plaats belicht.

Met dit werk willen wij een bijdrage leveren om in die leemte te voorzien hetgeen wij -misschien merkwaardig genoeg - willen doen door een hinkstapsprong te maken naar een (korte samenvatting van een) situatie die zich nu voordoet in het land dat algemeen gezien wordt als het momenteel machtigste en het zichzelf inderdaad de titel heeft gegeven van ‘de grootste democratie ter wereld’: de Verenigde Staten van Amerika. Een tweede en belangrijkere reden voor die keuze moge zijn dat die nu spelende situatie niet slechts tot grote spanning onder de Amerikaanse bevolking heeft geleid maar het ook erg dicht bij ieders huis en vooral hart komt. Die situatie zal ons namelijk duidelijk laten zien dat het zeer fundamentele waarden binnen de gemeenschap betreft die ons allen persoonlijk zeer raken maar die daarbij ook zeer weerspannig tegenover elkaar zijn komen te staan en ons bovendien dwingt daaromtrent een (uiteindelijke politieke) keuze te maken.

Die situatie begon in april van dit jaar 2018 toen de Procureur-Generaal, Jeff Sessions, van de overheid van president Donald Trump aankondigde van nu af aan een beleid van zerotolerantie te voeren jegens vluchtelingen die de VS zijn binnengekomen op zoek naar asiel tegen het gevaar van groot letsel die zij in eigen land vreesden te ervaren. Daarbij zouden de betreffende volwassenen strafrechtelijk vervolgd worden en hun minderjarige kinderen van hen worden weggehaald en elders opgesloten. Ondanks dat de VS gedeeltelijk zijn aangesloten bij de Conventie van de Verenigde Naties betreffende de Status van Vluchtelingen zijn er inmiddels meer dan 2.000 kinderen van hun ouders weggehaald, soms van moeders die baby’s borstvoeding aan het geven waren. Ook kan de overheid niet vertellen waar ongeveer 1.500 kinderen naartoe ze zijn gebracht.

Wel verklaarden Trump en Sessions dat hun beleid te wijten was aan de wet van vorige overheden die zij nu moesten uitvoeren hetgeen een grote leugen was aangezien geen vorig bestuur ertoe was overgegaan om kinderen zo wreed te behandelen: tv en andere beelden toonden kinderen die zich huilend vastklampend aan de benen van hun moeders terwijl zij huilend werden weggehaald.

De diepere grondslag voor het daarna ingetreden enorm heftige debat onder de Amerikanen was inmiddels al gelegd met de Bijbelse verdediging die vertegenwoordigers van de Trump-regering, in navolging van Sessions, meenden te moeten geven voor het nieuwe beleid, namelijk Romeinen: 13 die ‘de burgers opdroeg om de wetten van de overheid te gehoorzamen’, waarmee vooral vele Amerikaanse Evangelisten het mee eens waren. Daar waren echter velen, waaronder vele Christenen, tussen wie ook Evangelisten, fel tegen, die daarbij verwezen naar uitspraken als ‘Bemin Uw naaste als Uzelve’, Marcus: 12:31 en ‘Laat de kinderen tot mij komen’, Matheus: 19:14 van Jezus van Nazareth zelve, de stichter van het Christendom.

Ook hebben velen verklaard dat het nieuwe beleid weer eens bevestigt dat Trump en de zijnen willen dat de VS in de eerste plaats een natie blijft voor de blanken en daarmee de blanke kinderen.

Hetgeen hier aan de hand is, is niets minder dan de confrontatie van twee van de diepste waarden van ons dagelijks leven en de politiek: de rechtvaardigheid en de macht en dat met zeer dramatische gevolgen.

Terwijl die elkaar aanvullend behoren te functioneren kan dat ook op kritische wijze gebeuren en zelfs ook in grote tegenstand met elkaar. Toch vloeien zij beiden en ook al ons daaruit weer voortvloeiende dagelijkse handelingen uit dezelfde wonderbaarlijke bron van ons menselijk bewustzijn.

Daarom dat wij dit werk vanuit ons menselijk bewustzijn willen benaderen, hoewel dat pas later in dit werk concreter zal geschieden. Daarvoor dienen wij eerst stil te staan bij enkele andere belangrijke fenomenen uit ons leven, zoals, in het volgende hoofdstuk, het gebruik van woorden in ons normaal taalgebruik en in de politiek: de verhouding tussen woorden en hun betekenis.

Bovenstaand is het eerste hoofdstuk uit een inleidend boek over de politiek met als uitgangspunt het menselijk bewustzijn, dat Elco Rosario heeft beloofd in de loop van volgend jaar af te hebben. Rosario heeft in Leiden notarieel recht en bestuurswetenschappen gestudeerd en heeft sinds 1980 op Sint Maarten gewoond en gewerkt, waar hij op een brede scala van terreinen actief is geweest en heeft gepubliceerd. Rosario woont momenteel op Curaçao.