Door Naïsha Santiago
Curaçao heeft drie weken geleden voor het eerst als land deelgenomen aan de Zuid-Amerikaanse en Caribische spelen (CAC) na 17 jaar deel te hebben genomen onder de Nederlandse Antillen. Felicitaties gaan uit naar alle 45 atleten die Curaçao hebben vertegenwoordigd en in het bijzonder de atleten die hun persoonlijke prestaties hebben verbeterd en sommigen die zelfs het nationaal record hebben verbroken. Hoewel het een historisch moment is en eentje om trots op te mogen zijn, heeft Curaçao geen medailles weten te bemachtigen.
- De kardinale vraag is, hoe kunnen wij ons voorbereiden om bij de volgende spelen te slagen?
- Waarom is het ons dit keer niet gelukt gezien de historie van de Antillen?
- Zullen wij het bereiken als we op het laatste moment blijven investeren in competities?
- Zullen wij het bereiken zonder een strategisch nationaal sportbeleid dat uitgevoerd blijft?
- Komen we er zonder data om te meten, vergelijken, bijstellen en verantwoorden?
Historische informatie van Barranquilla 2018 bewijst dat de Antillen 110 medailles heeft gewonnen tijdens de CAC. De hoogste plek op het medailleklassement was nummer 6 in 1959. De laagste ranking was nummer 23 in 2002. De Antillen heeft een gemiddelde ranking op CAC van 12. Aruba doet nu acht jaar mee en heeft sinds 2010 een groei in de hoeveelheid gewonnen medailles gezien.
- Wat is er in de jaren voorheen gedaan?
- Waar kunnen we van leren om door te gaan en onszelf te verbeteren?
- In welke sporten blinken wij uit?
- Welke positie willen wij op CAC, Pan-Amerikaans, Zuid-Amerikaans, wereld- en Olympisch niveau?
Belangrijk is dat we rondom ons heen kijken. Het wiel is al uitgevonden, echter moet er onderzocht worden wat andere succesvolle landen doen om medailles naar huis te brengen. Het boek ‘Success and failure of countries at the Olympic Games’ (Routledge, 2016), geschreven door prof. Danyel Reiche, bespreekt de ‘slimme’ formule die toegepast moet worden verdeeld over vier gebieden:
- Het empoweren van vrouwen om hun potentiaal te ontdekken, gezien zij meer dan de helft van onze populatie vormen vergeleken met mannen;
- Het vormen van sterke instellingen in ons land;
- Specialiseren in sommige sporten;
- Vroegtijdig implementeren van nieuwe technieken en sporten.
Volgens prof. Reiche is rijkdom en omvang van een land niet het enige ingrediënt om medailles te genereren voor een natie. Curaçao heeft bewezen dat haar omvang meer honkbalspelers produceert per capita. Statistieken van Barranquilla 2018 laten zien dat per capita Curaçao en Aruba in de top tien staan van de 38 landen die deelnemen met meer atleten die deelnemen aan Barranquilla 2018.
Kortom, om ons land te laten excelleren is een toegewijde overheid nodig; het liefst met een gevarieerd team van professionals in de sport op strategisch, expertise en praktisch niveau met zowel jonge professionals als senior professionals. Een team dat met besluiten komt om strategisch te specialiseren verankerd in goed beleid.
Als sportprofessional stel ik mijzelf beschikbaar om mijn schouders onder deze progressieve ontwikkeling/benadering te zetten. Laten we meer sportprofessionals ontwikkelen, laten we interventies inzetten om onze professionals in het buitenland naar Curaçao te halen. We hebben er genoeg. Laten we hen op posities zetten om Curaçao verder te brengen dan in het verleden. Ik kan het, jij kunt het, samen moet het kunnen. Eenheid is de oplossing!

Naïsha Santiago, die deze opiniebijdrage aanbood aan het Antilliaans Dagblad, noemt zichzelf ‘Striver for Sports & Empowerment’.