Ingezonden: Solidariteit begint bij jezelf, en dat geldt ook voor de overheid
Op vrijdag de 13e maart werd Hato gesloten voor inkomende vluchten. Een terechte maatregel. Maar op dat moment werd onze economie de nek omgedraaid. En het beetje dat nog bleef draaien is met de lockdown van 30 maart ook gestopt.
Het lijkt erop dat we het virus redelijk onder controle hebben, onze overheid luistert gelukkig goed naar Izzy. Een pluim voor iedereen die zich daarvoor ingezet heeft. Keep up that good work!
Maar wat heeft onze overheid in die kleine vier weken concreet gedaan om onze zwakkeren te steunen, zodat ze te eten hebben? De mensen die al bijna vier weken geen inkomen meer hebben, en dus geen eten. Ik zie gelukkig heel veel goede particuliere initiatieven van onder andere Voedselbank, Jason Vic, Coraline Kooistra en nog veel meer (ben zelf ook een mini-hulpprogrammaatje gestart met voedselpakketten). Heel goed allemaal, want solidariteit begint bij jezelf. Laten we dit soort initiatieven allemaal steunen.
En wat doet onze overheid? Mooie plannen maken….. In tijd van crisis moet je minder plannen maken, en meer handelen. Als je huis in brand staat ga je geen plan maken hoe je het gaat blussen. Je gaat blussen. Onze minister van Financiën Gijsbertha heeft bedrijven opgeroepen alsnog hun winstbelasting te betalen (want bijna niemand heeft dat gedaan 31 maart). ,,Want anders kunnen we niets betekenen voor de hulpbehoevenden”, zegt hij. Meent hij dat echt? Kan hij de hulpbehoevenden niet helpen als er geen winstbelasting betaald wordt? Dat weiger ik te geloven. De overheid heeft geld om iets te betekenen voor de hulpbehoevenden, alleen is er minder geld dan vroeger, en dus moet je de tering naar de nering zetten (je uitgaven afstemmen op je inkomsten).
Gelukkig heeft de regering ook een plan B voor als de bedrijven hun belasting niet (kunnen) betalen: veel geld lenen. Ik hoop dat Nederland helpt door te doneren aan de organisaties die wel wat doen (zoals de Voedselbank en vele anderen). Maar ik ben bang dat als Nederland de overheid helpt, dat dit gebruikt wordt om het publieke apparaat in stand te houden (lees: ambtenaren en ministers salarissen uit te betalen). Nu is dat goed als het vitale diensten betreft zoals ziekenhuis en politie. Maar iedereen brengt nu offers, waarom de ambtenaren en ministers niet?
We zullen het echt met zijn allen met minder moeten doen als er geen economie meer is. Dat is de realiteit, ook voor ambtenaren en ministers. Het is in mijn ogen onjuist om je hand op te houden als je niet eerst zelf de broekriem aangehaald hebt.
Beste ministers, ik denk dat alle lonen in de publieke sector voor het deel boven de pak ‘m beet 2.000 met 50 procent gekort kunnen worden. Dus iemand met een loon onder 2.000 houdt het. Iemand met een loon van 3.000 krijgt nog 2.500. En iemand met een loon van 10.000 krijgt nog 6.000. Dat schaadt de economie niet, want mensen kunnen behalve basisbehoeften toch niks uitgeven en de hypotheeklasten zijn opgeschort. En als je dat geld dan gebruikt voor voedselhulp aan de armen en zwakken die hun inkomen kwijt zijn, dan komt het wel in de economie terecht EN dan voorkom je honger en opstanden. Wat mij betreft mogen onze echte helden (de vitale diensten zoals ziekenhuis en politie) ontzien worden van zulke maatregelen. Maar de ministers zelf niet. En daarna mag de regering dat ook in de private sector voorstellen of zelfs afdwingen. En pas daarna je hand ophouden. En in de tussentijd doneer alsjeblieft een groot deel van wat je niet nodig hebt voor je eigen basisbehoeften aan de voedselbank en andere private initiatieven om de zwakkeren te ondersteunen.
Laurens Keesen (actuaris), Curaçao
