Ingezonden stukken

Curaçao is danig op weg om in anarchie te vervallen. Het is reeds genoegzaam bekend dat deze regering Pisas stuurloos is, van voren niet weet waar zij van achter mee bezig is, geen flauw benul heeft van hun bestuurlijke taken, met ander woorden: totaal niet in staat is om dit land te besturen. Dit wordt nog verergerd door de omstandigheid dat een aantal aangetrokken consultants van een kwaadwillig allooi, elk met hun eigen agenda, dankbaar misbruik maakt van de onwetendheid en onkunde van de bestuurlijke ambtsdragers die hen hebben aangesteld.
Een goed voorbeeld betreft het gebeurde rond de detournement de pouvoir (misbruik van staatsmacht) waar GMN-minister Pietersz-Janga zich schuldig aan heeft gemaakt toen zij schrikbarend onnozel en niet onderricht in bestuurlijke aangelegenheden, die beruchte, voor haar opgestelde brief ondertekend heeft die BZV-vereffenaars de instructie gaf om ondernomen juridische procedures te staken. Zowel de minister als de adviseur die het stuk tersluiks aan haar ter ondertekening heeft voorgelegd, bekleden nog steeds dezelfde positie, hetgeen erop duidt dat de werkstructuur tussen een (a) onkundige minister aangestuurd door (b) dubieuze adviseurs heel bewust in stand wordt gehouden. De politieke waarde van Pietersz-Janga ligt in haar onnozelheid en kneedbaarheid, haar kerkelijke MFK-achterban zal haar daarom niet gemakkelijk laten vallen.
Wij zien verder een minister van Economische Ontwikkeling die trots zijn drie speerpunten voor de maand januari heeft kenbaar gemaakt, te weten: (1) constructiefase drie voor recreatiegebied Marie Pampoen; (2) Project Zakitó; en (3) Project Marshé. Prachtig allemaal, drie kleine showprojecten waar hij mee mag pronken, maar verder geen kik over een structurele aanpak van de enorme economische problemen die ons land in een zware economische crisis hebben doen belanden. Strategisch profileren wordt hem niet gegund, de PNP geeft hem daar niet de ruimte voor, hij wordt blijkbaar zeer kort aan het lijntje gehouden.
Wij zien verder nog steeds de post van minister van Justitie niet ingevuld en een justitieel- en migratiebeleid dat regelrecht indruist tegen bepalingen uit internationale mensenrechtenverdragen. Pisas heeft weinig tijd voor hoofdpijndossiers, de beleidsleemte die hij daardoor veroorzaakt wordt slinks en doortrapt ingevuld door kortzichtige en xenophobe beleidsmedewerkers uit de justitiële keten, die er overigens absoluut geen moeite mee hebben om ons land regionaal en internationaal voor schut te zetten.
Verbazend is nog steeds de benoeming van een muziekdocent als onze Gevolmachtigde minister, die op zijn beurt, volstrekt niet verwonderlijk, een even onbekwaam team van dollende family and friends tot zijn adviseurs heeft aangesteld, dit ongetwijfeld met als doel om het Curaçaohuis om te turnen in het hotste vermaakcentrum van Den Haag. Koddig genoeg blijft onze ‘lider máksimo’ de kundigheid van dit showteam halsstarrig verdedigen.
De deerniswekkende onbekwaamheid van ons bestuurlijk apparaat blijkt verder uit zoveel andere aspecten zoals onder andere ook uit de volstrekt inadequate ambtelijke dienstverlening, onbeheersbare overheidsfinanciën, een totaal verwaarloosde infrastructuur en talloze andere tekortkomingen die erop duiden dat deze overheid haar taken in de verste verte niet aankan.
Wat de situatie thans nog erger maakt is een openlijk vertoon van machteloosheid door het buigen voor groepen die het recht claimen op het mogen plegen van (verkeers)overtredingen. Hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat van officiële kant überhaupt in gesprek wordt getreden met stuntrijders die het recht claimen om het openbaar verkeer in gevaar te mogen brengen of om het openbaar verkeer te verstoren? Hoe zit je als overheid in elkaar om in discussie te gaan met mensen die het openbaar gezag ordehandhaving verwijten (imagine!) om vervolgens hun beklag daarover te gaan doen; dit is de omgekeerde wereld! Waarom is dit oneigenlijke en onwezenlijke onderwerp überhaupt bespreekbaar? En hoe kan het worden toegestaan dat het ‘feveren’ op bepaalde plekken oogluikend wordt toegestaan, enkel vanwege gebrek aan politiemankracht? Wat is de next step, zij die van de openbare weg een racebaan willen maken, kunnen die ook hun rechten te Rio Canario gaan bepleiten?
Dit slappe, ruggengraatloze beleid komt uit de mond van een premier die zelf politieagent is en die ooit gezworen heeft (of de eed heeft afgelegd) om de orde en de veiligheid in onze gemeenschap te waarborgen. Nu deze in zijn hoedanigheid van ‘lider máksimo’ al deze gevaarzettingen schoorvoetend duldt enkel maar om zijn populariteit bij het sensatie-minnend publiek niet te schaden, bij wie kunnen de burgers dan terecht voor hun verkeersveiligheid? Nu die ambtelijke aansturing van hogerhand ontbreekt, ziet de politie af van optreden tegen deze lolzoekende ordeverstoorders, daarbij gebruikmakende van het kwestieuze argument dat rigoureus optreden ‘collateral damage’ met zich mee kan brengen. Zwichten voor de tirannie van de ordeloosheid, waardoor aan onruststokers steeds meer terreinwinst wordt gegeven. Zo worden de wortels gelegd voor anarchie, wie houdt andere rusteloze doelgroepen zoals die van autoracers, relschoppers, feestneuzen, lolbroeken en chaos-liefhebbers tegen om hun rechten op de openbare weg als hun rechtmatig feestterrein, te gaan claimen? Gezag en geordend bestuur is aan het afkalven, Curaçao let op uw zaak!

George Lichtveld, Curaçao