Elk mens verdient respect
Ik vond het de hoogste tijd worden Wilders op zijn uitlatingen aan te laten spreken en waar kon ik daarvoor beter terecht dan bij het OM.
De teleurstelling was dan ook groot toen het OM besloot niet te vervolgen. Je kunt als burger dan twee dingen doen. Of stoppen of naar het Hof gaan.
Ik besloot tot het laatste en gelukkig nam het Hof de uitlatingen wel degelijk serieus en heeft het OM alsnog de opdracht gekregen tot vervolging over te gaan.
Inmiddels was ik in 2008 met mijn gezin naar Curaçao geëmigreerd maar dat deed aan mijn zaak, waarbij ik vertegenwoordigd word door een advocaat niets af.
Groot is mijn verbazing dat er ook hier polariserende figuren actief zijn die haat zaaien en mensen tegen elkaar opzetten en wel in de vorm van de heren Eisden, Wiels en Rosalia. Ik nuanceer de term verbazing terwijl ik eigenlijk moet zeggen dat ik het ophitserij pur sang vind. Wie is wie om voor een ander te bepalen wie wat waar en hoe. We leven in de 20e eeuw in een bewegende wereld waar iedereen verkast, overal kom je mensen tegen die wel uit een ander land komen. Er zijn honderden miljoenen mensen wereldwijd die niet in hun geboorteland wonen. In veel ontwikkelde landen vormt immigratie het hoofdbestanddeel van demografische verandering.
Identiteit is afhankelijk van kenmerken die je met sommigen deelt, maar niet met allen. De grote filosoof Immanuel Kant probeerde ons mens-zijn zelf als een identiteitskenmerk te laten gelden: bij al je handelen, moet je je volgens hem laten leiden door de vraag wat dat handelen voor anderen betekent, en mag je die anderen niet als middel (of in ieder geval niet alléén als middel) gebruiken maar hen respecteren als ‘doel in zichzelf’. Elke mens bezit namelijk een inherente waardigheid, die gerespecteerd moet worden. Deze leer was revolutionair, en is de basis geworden voor de idee van mensenrechten.
Als je de griezelige gedachtegang van Rosalia mag geloven zou je dus raszuiver moeten zijn. Vraag blijft wat is raszuiver. Iedereen heeft wel iemand in zijn voorgeslacht die hetzij van een ander land hetzij van een ander ras is. En gelukkig maar mijnheer Rosalia. Wat zouden we een enge samenleving hebben als iedereen er hetzelfde zou uitzien zoals Hitler voorstond. De film ‘The Boys from Brasil’ kan ik u aanbevelen, reuze verhelderend. Verdraaid zeg, mijn moeder was een blonde niet geperoxideerde vrouw van joodse afkomst, en mijn vader een boslandcreool uit Suriname. En verdraaid, zij waren 55 jaar getrouwd.
En dan kom ik, mijnheer Rosalia, getrouwd, ja let op, met een Nederlandse hoogleraar, een zoon die geboren is in de VS en ook de Amerikaanse nationaliteit bezit.
Even als zijdelingse opmerking.
Vanaf 4 oktober zal ik aanwezig zijn op de voortgezette behandeling van het Wilders-proces samen met een groep gelijkgestemden die niet pikken dat mensen worden gediscrimineerd, uitgesloten en in een hoek worden gepropt. Helaas betreur ik het dat de groep niet groter is dan iets meer dan 60 mensen.
Maar niettemin geeft het toch aan dat niet iedereen er bij staat en er naar keek.
Ongeacht de uitkomst is het voor een politicus een smet op het blazoen als je als verdachte voor de rechtbank hebt gestaan. Dat hebben we in ieder geval al bereikt. Ik kan in ieder geval tegen mezelf zeggen dat ik mijn steentje aan de (multiculturele) samenleving heb bijgedragen. U googelt me maar even.
U begrijpt natuurlijk wel heren Wiels, Eisden en Rosalia dat ik niet zal toestaan dat mijn Nederlandse echtgenoot en Amerikaanse zoon door ongeacht wie dan ook zal worden gediscrimineerd.
Als dit uw manier van omgaan met het land Curaçao en met elkaar moet voorstellen dan zie ik het meer dan somber in. Misschien mag ik u tot slot een wijze raad meegeven. Maakt u zich alsjeblieft ernstig zorgen over de tweedeling in de Curaçaose samenleving, het grote verschil tussen arm en rijk, waar nota bene een kwart van de bevolking moeite heeft het hoofd boven water te houden. Dan kan ik nog enig respect voor u allen opbrengen.
Yvonne B. Wolthuis-Olf,
Curaçao
