Curaçao klaar voor alle toeristen; ook de Duitse
Het lijkt erop alsof de Duitse toerist een ‘klasse apart’ is, een soort ‘übernormale menschliche’ toerist is, en dat is niet waar. Duitsland is een groot land bestaande uit verschillende deelstaten, en in iedere deelstaat heeft men haar eigen normen en gewoonten. Zo heb je bijvoorbeeld in het noorden van Duitsland, in de regio van Hannover, helemaal geen begrip voor het serveren van drank in plastic- of kartonnen bekertjes. Men is daar gewend in kristallen glazen te drinken. In de deelstaat Bavaria zijn ze een hogere standaard van leven gewend en zijn ze in onze ogen erg verwend. Daarentegen heb je de deelstaat Nordrhein Westfahlen, waarvan bekend is dat het Ruhrgebied een van de grootste, zo niet het grootste industriegebied van Europa is. Het Ruhrgebied wordt omringt door 5 à 6 miljoen inwoners tellende steden die allemaal dicht bij elkaar gelegen zijn en die als luchthaven Düsseldorf hebben, dat tevens de stad is met de duurste winkels. Leven en werken in een industriegebied waar het vaak toeven is onder de last van de industrie. Voor deze miljoenenmassa zou Curaçao nu een uitstekende vakantiebestemming kunnen worden, mits het eiland in die regio geconcentreerd wordt gepromoot. Zou men maar een half procent van de mensen die daar wonen naar Curaçao kunnen halen, dan zou het eiland momenteel niet voldoende kamers hebben om deze mensen onder te brengen.
De meeste Duitse toeristen die Curaçao bezoeken komen niet uit deze regio, en de reden hiervoor had allang onderzocht moeten worden. In de jaren 90 hebben de Antilliaanse eilanden inclusief Aruba met financiële steun van de EEG-fondsen een bureau gehad in Frankfurt om het toerisme vanuit Duitsland naar de eilanden te stimuleren. Dit bureau was goed op weg, maar helaas heeft men na een inwerkperiode het bureau gesloten toen de EEG met de verdere financiering van het zo genoemde DCPE-programma afhaakte en de eilanden zelf, volgens afspraak, voor de verdere promotionele kosten moesten zorgen.
Het Curaçaose toeristenbureau heeft altijd al de Duitssprekende markten willen veroveren, maar het ontbrak altijd aan voldoende financiële middelen voor een adequate promotie om de vraag naar de eilanden te bewerkstelligen waardoor er toen een luchtverbinding met de eilanden tot stand kon komen. Het ging en gaat niet alleen om Duitsland, maar ook om de omliggende Duitssprekende markten zoals Zwitserland en Oostenrijk. De luchtverbinding van Air Berlin, die november aanstaande vanuit Düsseldorf naar Curaçao begint, kan en dient een grote aanwinst te zijn voor het toerisme van Curaçao. Markten zoals onder andere de Scandinavische zullen nu ook direct via Düsseldorf Curaçao kunnen bereiken.
De Engelse markt die in het verleden, en naar ik aanneem nog steeds, moeite heeft met een doorverbinding op Schiphol kan nu gebruik gaan maken van de hub via Düsseldorf en ga zo maar door. Nee, volgens mij hoeft niemand zich zorgen te maken over de komst van de Duitse toerist naar Curaçao. Enkele jaren terug zijn er hele programma’s in het leven geroepen die nodig zouden zijn om de Duitse toerist te kunnen ontvangen. Zo moesten mensen speciaal Duits leren omdat de Duitser alleen maar Duits zou spreken. Dat is allemaal niet nodig, Duitsers zijn ook normale mensen, al gelooft men dit niet. Enkelen, en hopelijk niet velen, zullen Curaçao zeker niet leuk vinden, maar dat vinden sommige Amerikanen en Nederlanders ook, dus dat is niets bijzonders. Air Berlin, mits goed gepromoot, dient een zegen en een grote vooruitgang te zijn voor het toerisme vanuit Europa naar Curaçao.
Veeleisende toeristen hebben minder moeite met netheid en ordentelijkheid. Men kan dit vaak beschouwen als ‘coloure locale’. Echter, criminele zaken zoals aanvallen op toeristen worden niet getolereerd, niet door Duitsers, maar ook niet door andere toeristen en daar moet hard aan gewerkt worden.
Willy Neef (voormalig directeur toeristenbureau Europa), Curaçao
