Hoe is het gekomen?
Maar hoe is het gekomen?
Er is sinds langere tijden geen capabele leiding geweest. Zeer zwakke of geen werkelijke politieke leiders met een visie en menselijkheid. Ook hebben de politie en justitie laten zien dat ze lak hebben aan de burgers. We hebben geen tijd voor huishoudelijke wissewasjes. Wij doen wereldse zaken en pakken grote boeven! Aangiftes verdwijnen en zeer veel dubieuze zaken werden en worden nog beslist. Daarnaast hebben we ook regeringen gehad die absoluut nooit naar de bevolking luisterden. De bevolking is nodig om eens in de vier jaren te laten stemmen. Daarna laten ze de burger creperen, we hebben het te druk met belangrijkere (eigen) zaken.
Nu hebben we een frisse wind, een nieuwe regering en een team dat het aan gaat pakken. Wij burgers staan centraal en wij gaan meepraten in wijkplannen. Maar ook wat wij willen met bijvoorbeeld een Isla of ons land. Wij burgers zijn belangrijk en wij worden gehoord. Toch heb ik een klein voorbeeldje hoe wij als burger staan in ons huidig landje.
Heer Schotte: zeven maal aangeschreven, niet één antwoord gekregen op de diverse onderwerpen.
Heer Wilsoe: vier maal contact gezocht, scheept me af met een leugen en krijg hem niet te spreken.
Mevr Constantia: neemt rapporten aan, laat meldingen van gestorven kinderen links liggen. Het is een instituut dat o zo goed werk doet. Vijf maal benaderd, nooit enig gesprek/antwoord gehad.
Heer Koeiman: de man die het sociale wijkplan aanpakt maar zelf zo asociaal is! Hij is de man die na verschillende verzoeken me op mijn schouders klopte en beloofde ‘komende week gaan we praten’.
Heer Hakim: kun je benaderen zoveel je wilt over de prijzen op Banda’bou maar heer Hakim heeft het te druk met zijn eigen handel en wandel.
Heer Cooper: een zeer goede man, alleen hij laat je in de kou staan en wil liever wegpiraten beschermen dan dat hij de moeite neemt om te komen kijken waarom er regelmatig kinderen in de rooi belanden.
Heer Jansen: enkele malen aangeschreven over het onderwijs maar kennelijk kan hij de brieven niet lezen. Deze man heeft nooit een antwoord gegeven op mijn brieven.
Heer Jamoolodin: zou ik enkele keren spreken, alleen heeft heer Jamaloodin niet eenmaal zijn belofte nagekomen. Hij is kennelijk bang om de gegevens van de kerk vrij te geven.
Heer Osepa: kun je schrijven maar zoals de andere ministers; Er zal nooit een antwoord komen op je brieven.
Heer Wiels: een grote schreeuwer en zou zelfs mijn huis beschermen als ze me weer zouden bedreigen. Heer Wiels weet alleen niet waar ik woon!
Is het dan nog vreemd dat onze bevolking en onze jeugd zegt:
Wat zij kunnen, kunnen wij ook!
Dit is toch het voorbeeld wat we krijgen?
John Baselmans, Curaçao
