Aan alle patiënten en bekenden
Halverwege de jaren zeventig vormde zich in Suriname en in Nederland onder mijn Surinaamse vrienden een groep mensen, die het niet eens waren met de Surinaamse samenleving en op grond van hun inzichten en wensen de onafhankelijkheid en de revolutie van Suriname predikten. Toen openbaarde zich reeds een bepaalde mate van onverdraagzaamheid tegen al diegenen die het in politiek opzicht niet eens waren met hen. Ook meenden zij toen reeds dat hun tegenstanders, die zij als ‘landverraders’ bestempelden, maar geëlimineerd moesten worden.
Diezelfde groep mensen hebben in 1980 de macht gegrepen in Suriname door middel van een militaire coup. In dat zelfde jaar werd een van hun oorspronkelijke medestanders beschuldigd van het willen plegen van een zogenaamde tegencoup. Deze persoon heeft toentertijd de juridische bijstand ingeroepen van mijn broer, advocaat Gerard Spong, die toen in Nederland werkzaam was en bezig was zich te specialiseren in het strafrecht, nadat hij een aantal jaren daarvoor in Suriname had gewerkt. Hij mocht voor deze speciale zaak pleiten in Suriname na het verkrijgen van de speciale toestemming van de president van het gerechtshof van Suriname. Dit tot ongenoegen van de heer Desi Bouterse, die daarop besloot om mijn broer de avond voor het proces, midden in de nacht van zijn hotelbed te lichten door militairen met mitrailleurs gericht op het gezicht van mijn broer, hem mee te nemen naar Fort Zeelandia, waar later de Decembermoorden zijn gepleegd en hem werd toen medegedeeld dat wat de president van gerechtshof ook vond, het van nul tot generlei waarde was voor de heer Bouterse, want hij beslist!
Deze dictatoriale houding heeft zoals inmiddels bekend in december 1982 geleid tot het vermoorden van 14 onschuldige burgers, die het ook niet eens waren met het niet integere bestuur van het land.
Ik vertel dit verhaal als achtergrond informatie opdat u begrijpt dat ik mij heel ernstig zorgen maak over de toekomst van Curaçao.
Ons land wordt geregeerd door een premier, die aan de ene kant tijdens de viering van de dag van de VN enkele dagen geleden in zijn toespraak de Curaçaose negerslaaf Tula erbij haalt en pleit voor een wereld zonder geweld, citaat: ‘Tula streed in zijn strijd voor vrijheid van Curaçaose negerslaven voor een wereld zonder discriminatie en gelijke rechten voor iedereen. Een wereld zonder geweld dus’ einde citaat. Doch tegelijkertijd draait hij zijn hoofd om of in ieder geval zwijgt hij als het graf, wanneer een minister van zijn kabinet het hoogst denkbare verbale geweld gebruikt door burgers, die hem niet gezind zijn vanwege een verschillende politieke mening, te bestempelen tot ‘landverraders’ en hen de dood toe wenst door hen te willen ophangen. Dan hoor ik de minister-president niet. Maar, wie zwijgt stemt toe. En dat terwijl hij en de heer Monk en al die andere bestuurders en politici die zwijgen, zondag in de kerk ten overstaan van de pastoor wel braaf hun buurman een hand geven en vrede toewensen, doch eenmaal buiten die kerkdeuren diezelfde buurman de dood toewensen. Hypocrieten ten top. Ik wens niet geregeerd te worden door zulke mensen.
Ik sluit mij derhalve volledig aan bij de oproep van zowel de heer George Lichtveld alsmede de heer Stephen Walroud en roep een ieder die de noodzaak ook inziet om nu je stem te laten horen en om aanwezig te zijn op het Wilhelminaplein maandagavond.
R.Spong, Curaçao
