Nieuw Curaçao?
Fractieleider Helmin Wiels van de Pueblo Sobrano (PS) zaait verdeeldheid tussen Curaçao en Nederland waardoor de belangen van het koninkrijk in het geding komen. Haar burgers moeten nu vrezen voor democratische processen. Op Curaçao is het democratische proces al uitgeschakeld door het beïnvloeden door minister en fractieleden, met name Wiels, van bedrijven, overheids-nv’s, organisaties en zelfs rechters en het OM.
Fractieleider Wiels roept zelfs op om Europese makamba’s in plastic zakken terug te sturen en om dit kracht bij te zetten heeft hij plastic zakken uitgedeeld bij één van zijn bijeenkomsten.
De burgermaatschappij bestaat niet meer op Curaçao (zie ook ‘Civil Society Watch’). Daar waar in een gezonde burgermaatschappij er een heldere scheiding is tussen staat, handel en organisaties, is deze op Curaçao totaal verdwenen. De staat controleert en registreert alles zodat zij zich kunnen verrijken. Op slinkse wijze en met behulp van slimme advocaten weten zij buiten greep van justitie te blijven. En Nederland en de rest van het Koninkrijk staan erbij en kijken ernaar.
De angst op het eiland neemt toe door een enorme onzekerheid over wie wel of niet te vertrouwen is en wat er morgen gaat gebeuren. Deze situatie binnen het koninkrijk geeft helder aan dat de eilanden (lees Curaçao) zich niet inzetten voor het koninkrijk zoals gesteld in het Statuut, waar zij trouw aan hebben gezworen.
Het voortbestaan van het Koninkrijk der Nederlanden hangt aan een zijden draadje. Wie knipt deze draad door? Zijn er nog belangen die de eilanden en met name Curaçao hebben met elkaar? Volgens het Statuut kan Nederland de draad niet doorknippen, dat moet door de eilanden zelf gebeuren.
Als Curaçao zichzelf zo ver wil verwijderen van Nederland, waarom knipt zij de draad dan niet door? Nederland heeft kennelijk vele voordelen waar Curaçao gebruik van wil maken, maar dan zonder verantwoording af te leggen. Ik noem als voorbeeld het Nederlandse paspoort. Met een Curaçaos paspoort zal de heer Wiels niet ver komen.
Het wordt tijd om de handen in één te steken en met elkaar een oplossing te vinden voor een toekomstig Curaçao. Dat de democratie wellicht niet de juiste vorm is zou best kunnen. Maak dan een ander soort van bestuur. De geluiden hiervoor worden in de maatschappij steeds hoorbaarder. Ik probeer ze samen te vatten:
Waarom maken we van Curaçao geen bedrijf? Een bedrijf waarbij de ceo door de aandeelhouders (het volk) wordt gekozen. Er is ook een RvC die eveneens door het volk worden gekozen. De RvC doet werving en selectie middels een extern bureau voor de functies van cfo, coo etc, inclusief een lso (life sciences officer). Maximaal zes functies, simpelweg omdat de meest effectieve ‘span of control’ niet verder reikt dan zeven. Deze officers kunnen maximaal zes anderen per functierol aannemen, ook weer via de RvC en externe werving en selectie.
Alle taken, werkzaamheden etc. worden door het bedrijf Curaçao ge-outsourced naar private ondernemingen, accountantsbureaus, consultants etc. Door middel van RFI (request for information) en RFP (request for proposal) etc. De proposals worden door alle officers beoordeeld en alleen een unanieme keuze wordt criterium voor selectie (de Rekenkamer zou dit scenario eens moeten doorrekenen op efficiency, effectiviteit etc.).
Ieder jaar wordt de performance van de officers beoordeeld en aangepast.
Het partijenstelsel en democratie werken niet op Curaçao. Dus waarom geen afscheid nemen van deze vorm en resoluut kiezen voor ‘a giant step forward.’ Wie meldt zich aan voor ceo? Afsluitend: Live long and prosper.
Sommigen noemen dit een zakenkabinet maar het woord kabinet suggereert een parlementaire democratie. Voor Curaçao is een parlementaire democratie zinloos. Simpel en alleen omdat in een democratie ook de democratische vrijheden, rechten en plichten (van minderheden) worden gerespecteerd en dat is op Curaçao duidelijk niet het geval. Wellicht is deze vorm wereldwijd achterhaald en kan Curaçao als eerste laten zien hoe het ook anders kan. Waarom zou de democratie heilig zijn? Tenslotte is het een relatieve jonge ‘uitvinding’. Een brede discussie hierover onder alle burgers lijkt me een eerste stap. By the people, for the people!
Artikel 34
1. De koning kan ter handhaving van de uit- of inwendige veiligheid, in geval van oorlog of oorlogsgevaar of ingeval bedreiging of verstoring van de inwendige orde en rust kan leiden tot wezenlijke aantasting van belangen van het Koninkrijk, elk gedeelte van het grondgebied in staat van oorlog of in staat van beleg verklaren.
2. Bij of krachtens rijkswet wordt de wijze bepaald, waarop zodanige verklaring geschiedt, en worden de gevolgen geregeld.
3. Bij die regeling kan worden bepaald, dat en op welke wijze bevoegdheden van organen van het burgerlijk gezag ten opzichte van de openbare orde en de politie geheel of ten dele op andere organen van het burgerlijk gezag of op het militaire gezag overgaan en dat de burgerlijke overheden in het laatste geval te dezen aanzien aan de militaire ondergeschikt worden. Omtrent het overgaan van bevoegdheden vindt waar mogelijk overleg met de regering van het betrokken land plaats. Bij die regeling kan worden afgeweken van de bepalingen betreffende de vrijheid van drukpers, het recht van vereniging en vergadering, zomede betreffende de onschendbaarheid van woning en het postgeheim.
4. Voor het in staat van beleg verklaarde gebied kunnen in geval van oorlog op de wijze, bij rijkswet bepaald, het militaire strafrecht en de militaire strafrechtspleging geheel of ten dele op een ieder van toepassing worden verklaard.
Artikel 47
1. De ministers en de leden van het vertegenwoordigende lichaam in de landen leggen, alvorens hun betrekking te aanvaarden, een eed of belofte van trouw aan de koning en het Statuut af.
2. De ministers en de leden van het vertegenwoordigende lichaam in Aruba, Curaçao en Sint Maarten leggen de eed of belofte af in handen van de vertegenwoordiger van de koning.
Peter A. van Honk, Curaçao
