Kreet van Venezolanen op Curaçao
Venezolanen op Curaçao doen het al bijna twee maanden met een consulaat dat wegens een verhuizing die maar nooit plaatsvindt, is gesloten.
Ongeveer een maand geleden zei Marisol Gutiérrez – die, totdat er een nieuwe regering in Venezuela is, de positie van consul van Venezuela op Curaçao bekleedt - in een opinieprogramma van het lokale tv-station TV Direct dat het verhuisproces in de ‘laatste fase’ was. Wat bedoelt zij met de ‘laatste fase’?
We hebben het niet over het verhuizen van een gebouw met meerdere verdiepingen dat gedurende langere periode de inspanning vergt van veel mankracht. Ook spreken we niet van de overdracht van een complex laboratorium met strikte schema’s en gespecialiseerd personeel. We hebben het over het verplaatsen van tien tot vijftien bureaus en hun computers. We praten over het opnieuw verbinden van twee of misschien drie systemen en enkele planken ophangen. Hoe lang kan zoiets duren?
Eerder verhuisde hetzelfde consulaat vanuit de kantoren van Banco Industrial in Punda naar de Scharlooweg. Deze verhuizing werd uitgevoerd in de eerste dagen van januari van het jaar 2009 en werd gedurende een weekend voltooid. Toen werd de dienstverlening die het consulaat wettelijk verplicht is te verstrekken, niet eens één dag verwaarloosd.
Wanneer de consul van Venezuela op Curaçao, Marisol Gutiérrez het heeft over de ‘laatste fase’, denk ik dat de ‘laatste prioriteit’ bedoelt. Er is namelijk geen enkel bewijs dat de problemen van Venezolanen op Curaçao belangrijk is voor haar of haar team.
Ondertussen kunnen tientallen Venezolanen hun paspoorten niet vernieuwen en lopen ze het risico hun wettige status op het eiland te verliezen. Meer dan dertig Venezolanen in de zogenaamde ‘illegalenbarakken’ werden gedwongen tot een hongerstaking om de aandacht van lokale autoriteiten te vestigen op hun gezondheidssituatie en hun recht op asiel. Ten minste acht ongedocumenteerde Venezolanen zitten in de vrouwengevangenis van Curaçao zonder een misdaad te hebben gepleegd, omdat er geen plaats voor hen is in de andere detentieruimtes. Duizenden Venezolanen proberen geld te verdienen om hun families in Venezuela te helpen. Dit doen ze terwijl ze proberen te ontsnappen aan de greep van de lokale politie, terwijl ze eigenlijk beschermd zouden moeten worden vanwege hun vluchtelingenstatus.
Maar de consul van Venezuela ligt nergens wakker van. Dankzij haar positie kan zij vreedzaam in Casa Bolívar wonen; ver van de het trauma dat haar landgenoten op Curaçao meemaken, en nog verder van de ramp die haar regering in Venezuela heeft veroorzaakt.
Als wij geen aandacht van het consulaat krijgen, zou zij ook niet het voorrecht moeten hebben om te genieten, noch van de troost, noch van de veiligheid die verbonden is met het werk dat niet wordt uitgevoerd.
Mevrouw Consul Marisol Gutiérrez; de Venezolanen die op Curaçao wonen, vragen u - in de hoedanigheid van uw werkgever - om het Venezolaans consulaat op het eiland te openen of om anders terug te keren naar Venezuela naar de ellendige omstandigheden die uw regering heeft veroorzaakt.
Alfredo Limongi,
Curaçao
