Ingezonden stukken

Plotseling verschijnt uit het niets, de Venezolaanse minister van Oliezaken en tevens topman van PdVSA, ex-generaal Manuel Quevedo, op het Curaçaose podium om te lobbyen voor de verlenging van het huurcontract voor onze raffinaderij na 2019. Gezeten naast enkele verraderlijke-, collaborerende Chavistas uit onze lokale vakbondswereld heeft deze exponent van het narco-dictatoriale regime van Maduro, gepoogd wederom onze Isla-werknemers gerust te stellen door hen te verzekeren dat hun salarissen zullen worden doorbetaald tot eind 2019. Een handige strategie om onze regering onder druk te zetten om het huurcontract voor de raffinaderij met PdVSA na 2019 te verlengen. Quevedo staat op de sanctielijst van de VS, is als de toenmalige chef van Comando Regional numero 5 de la Guardia National verantwoordelijk geweest voor het onderdrukken van acties en protestmanifestaties tegen het Maduro-regime waarbij uiteindelijk 43 doden vielen, 486 gewonden en 1.854 mensen werden gearresteerd. Hij was ook aan de leiding bij het staatsbedrijf toen PdVSA op internationaal niveau werd gesanctioneerd en is als de eindverantwoordelijke topman de hoofdoorzaak geweest voor het verval van deze maatschappij. Het is mij volstrekt onduidelijk waarom wij dit soort sujetten met veel egards en breed lachend blijven ontvangen in Fort Amsterdam. Wat voor goeds valt te verwachten van zo’n man? Wie wil in hemelsnaam luisteren naar iemand die medeverantwoordelijk is voor het verval van zijn land, de onderdrukking van zijn volk en de teloorgang van het eens zo succesvolle oliebedrijf? Reeds om ethische- en morele redenen zouden wij ver uit de buurt van dit soort lieden moeten blijven. Maar daarnaast gelden ook andere, zeer valabele redenen om ervoor het zorgen dat Curaçao zo snel mogelijk afkomt van PdVSA. Dit niet alleen omdat dit oliebedrijf onder het Maduro-regime geen enkele overlevingskans heeft, maar ook omdat Curaçao zich niet moet lenen om een van de grootste internationale witwasmachines te helpen in stand houden. PdVSA’s primaire focus is allang niet meer gericht op de olie-industrie, maar op het in bedrijf houden van een witwas-mechanisme ten behoeve van de Venezolaanse drugkartels.
Ter informatie: In het jaar 2015 werd in de Venezolaanse pers naar voren gebracht dat er in dertien landen onderzoek werd gedaan naar bankrekeningen van PdVSA en de Amerikaanse dochter Citgo, inclusief bij banken op Curaçao, Cuba, Colombia, Spanje, Rusland en de Dominicaanse Republiek. Het onderzoek richtte zich op het verduisteren van miljarden dollars via schimmige constructies van lege vennootschappen en buitenlandse rekeningen van PdVSA. Er zou op die manier drugsgeld worden witgewassen en winst zijn gemaakt op de zwarte wisselmarkt. Het Amerikaanse Financial Crimes Enforcement Network (FinCEN) wees op een bank in Andorra die als witwasbank voor de Venezolaanse, Chinese en Russische criminelen fungeerde. Via die bank zou maar liefst 4 miljard dollar uit Venezuela witgewassen zijn waarvan de helft afkomstig zou zijn van PdVSA (bron: AD 21 dec 2015). Het Amerikaanse onderzoek had geleid tot het arresteren van twee kopstukken, een daarvan betrof Roberto Rincon die ook banden met Aruba onderhield en daar ook een huis had. Er werd een bedrag van meer dan 1 miljard dollar genoemd aan smeergelden en andere vormen van corruptie.
Het is overigens niet de eerste keer dat Curaçao ‘vereerd’ wordt met een bezoek van een PdVSA-topman. In oktober 2017 bracht de toenmalige president van het Venezolaanse oliebedrijf, señor Nelson Martinez, ook een bezoek aan Curaçao tijdens hetwelk een onderhoud had plaatsgevonden met onze premier en vertegenwoordigers van RdK en het MDPT. Ook dat gesprek ging volgens de media over de interesse die PdVSA toonde om na 2019 de raffinaderij te blijven huren. In december 2017, dus twee maanden daarna, werden in Venezuela 67 bestuurders en managers van PdVSA naar de gevangenis gestuurd voor vermeende misdrijven variërend van het vervalsen van productiecijfers tot het verduisteren van gelden en het ondermijnen van de soevereiniteit van het land. Ook Martinez werd gevangengezet. Het betrof de grootste ‘zuivering’ die het narco-regime van Maduro in PdVSA had laten ondernemen om de totale macht over het oliebedrijf te kunnen verkrijgen. Ex-generaal Quevedo werd toen aangesteld als de nieuwe ceo. De zuivering en het plaatsen van volstrekt onbekwame militairen in managementposities veroorzaakte dat duizenden arbeiders het bedrijf begonnen te ontvluchten; tot januari 2018 zouden meer dan 25.000 werknemers PdVSA hebben verlaten. Een arbeider vertelde aan Reuters dat bij een kantoor van het oliebedrijf in de staat Zulia een bordje was opgehangen met de tekst: ‘Wij accepteren geen ontslagbrieven’. De exodus duurde volgens vakbondsleider Ivan Freites echter onverminderd voort. Onder degenen die vertrokken bevonden zich vele ingenieurs, managers en advocaten, hoger opgeleide professionals die überhaupt moeilijk te vervangen zijn (bron: AD 21 april 2018). Door het wegvloeien van het topkader was het oliebedrijf ook bijna onbestuurbaar geworden. Maar dat zal de heren een zorg wezen, het gaat tenslotte niet om de olie-industrie maar om een witwasinfrastructuur in stand te houden. Meer en meer werknemers vertrekken sinds de omvang van de financiële problemen en de kelderende bedrijfsresultaten bekend zijn geworden. Quevedo heeft de situatie alleen maar verergerd, volgens meer dan 20 bronnen die Reuters heeft gesproken, zou hij bij zijn aantreden vele trouwe werknemers hebben ontslagen en bij het resterende personeel hebben aangedrongen om collega’s aan te geven die geen aanhangers zijn van Maduro. Ook zou hij militairen topfuncties hebben gegeven binnen de organisatie een daarmee ook een kazerne-sfeer hebben doen creëren. (bron: AD 21 april 2018). Duidelijk is dat het Quevedo niet te doen is om een oliebedrijf te runnen, het doel is om de drugskartels te verzekeren van een witwasmechanisme. Doen voorkomen alsof PdVSA met oliewinning en -verhandeling bezig is dient puur voor window-dressing. Dat Quevedo tot aan zijn oren betrokken is bij drugshandel blijkt uit de ruzie die hij in februari 2018 heeft gehad met vicepresident El Aissami toen laatstgenoemde een vicevoorzitter wilde benoemden bij de PdVSA-afdeling die toeziet op joint ventures met buitenlandse bedrijven. Quevedo liet de man uit zijn kantoor verwijderen en arresteren want hij is bevriend met Diosdado Cabello de capo di tutti capi van het Cartel de los Soles. El Aissami beschikt over een eigen kartel dat tot op zekere hoogte concurrerend is met het Cartel de los Soles. PdVSA is een voorname financiële outlet van de drugsmaffia en de raffinaderij op Curaçao dient enkel om het schijn van een normale olieraffinaderij op te houden. Voor die schijn wil PdVSA nog best betalen, de maandelijkse personeelskosten vertegenwoordigen blijkbaar maar een fractie van het bedrag dat aan drugsgelden wordt omgezet. Quevedo’s belang heeft niets te maken met het welzijn van Venezuela noch met die van onze raffinaderij of onze bevolking. Het gaat slechts om zo veel mogelijk tijd te rekken om nog zo lang mogelijk de winsten te kunnen blijven opstrijken die de drugshandel en goudwinning en -smokkel opleveren. Quevedo heeft echt geen hogere achting voor onze arbeiders dan voor zijn eigen medewerkers die hij altijd al zo minachtend bejegend heeft, ons lot kan hem geen lor schelen, wij worden enkel misbruikt voor de criminele doeleinden van hem en zijn compañeros. Dit alles in zo vernederd voor ons Land, zo verschrikkelijk kleinerend en beledigend, nu wij blijkbaar worden gezien als een stom klein eiland waarvan de bestuurders en de bevolking zo gemakkelijk manipuleerbaar zijn. Wijs genoeg heeft de Arubaanse premier Evelyn Wever- Croes ingezet op het verbreken van de onderhandelingen met PdVSA’s dochter Citgo. Aruba toont de cojones die wijzelf ontberen. Onze regering kan leren van die standvastigheid en krachtdadigheid. In plaats daarvan blijven wij meesukkelen op een door PdVSA ingezet PR-traject dat bovendien nog wordt gesteund door een aantal lokale profiteurs die als collaborateurs van het Maduro-regime er geen moeite mee hebben om de Isla-arbeiders op het verkeerde been te zetten. Of de roddels die gaande zijn over dat personen zoals Errol Cova en Angelo Meyer betaald worden voor hun lobbywerk waar zijn of niet, staat los van het feit dat hun nog steeds toegewijde inzet voor het dictatoriale narco-regime van Maduro onderhand kenmerken begint te tonen van landverraad nu zij doelbewust meewerken aan het overleveren van ons eiland aan een der grootste witwasmachines ter wereld en daardoor sterk meewerken aan de criminalisering van onze staat. Nodeloos om te stellen dat dit alsdan het einde kan betekenen van onze rechtsstaat.
George Lichtveld,
Curaçao