Onrust en powerplay
Het is beslist niet allemaal aan de regering Schotte van MFK, PS en MAN te wijten. Deels is er sprake van zich lang voortslepende kwesties, een erfenis, zoals in het geval van de rechtspositie van agenten en de Nieuwe Bestuurlijke Organisatie waarmee ambtenaren na de ontmanteling van de Antillen te maken kregen. Maar het is tegelijk ook wel zo dat de regering en/of leden van de coalitie er in veel gevallen een schepje bovenop doen. Door ondoordachte voornemens aan te kondigen zoals een op ‘marktwerking’ gericht energiebeleid; de boel roekeloos om te gooien waaronder CPA/KTK Panama en niet minder dan vier audits bij UTS; een arrogante en weinig diplomatieke houding te hebben jegens onder andere politie en bonden; onvoldoende communicatie zoals bij de medici; of door juist het geheel ontbreken van actie waaronder verzoeken van Curoil en de Centrale Bank zonder Raad van Commissarissen. Vaak is er sprake van olie op het vuur gooien, powerplay, terwijl dialoog vereist is.
Premier Gerrit Schotte (MFK) zou veel meer de regie moeten nemen. De regeringsleider laat dit nu in negatieve zin te veel over aan coalitiegenoot PS van fractieleider Helmin Wiels, die zich met alles bemoeit; ook met regeringszaken. Er dient veel meer in termen van oplossingen te worden gedacht en niet altijd maar vanuit het conflict- en ultimatummodel. Bij ABC en Post werd door personeel en bonden direct naar het wapen van staken gegrepen. Het loont overigens wel, want de verlieslatende overheidsbedrijven gaven snel toe. Bij de politie ligt het anders. Agenten en hun bonden behoren in het belang van de openbare orde nog meer hun uiterste best te doen om tot een oplossing te komen en stakingen te voorkomen. Dat geldt óók voor de minister van Justitie.
