Perceptie
De Nederlandse politiek (de Tweede Kamer) reageert zeer heftig op de verkiezingsuitslag van de Curaçaose Staten afgelopen vrijdag. Maar Curaçao staat helemaal niet op het punt om het hachelijke onafhankelijkheidsavontuur aan te gaan, enkel omdat Pueblo Soberano met één zetel is gegroeid. Weliswaar heeft deze partij van Wiels gewonnen en staat Soberano een ‘soeverein’ (lees: onafhankelijk) volk voor. Maar Wiels zelf gaf, slim als hij is, direct al nuancerend tegenover deze krant aan dat dit iets is dat mogelijk over tien jaar in werking kan treden. Zo’n termijn - waarbinnen nog ten minste twee verkiezingen én een referendum moeten plaatsvinden - durven zelfs minder radicale politici voor hun rekening te nemen. Sterker, het ís in het verleden vaker door meerdere politici gezegd: dat, mits Curaçao daar klaar voor is, gestreefd dient te worden naar onafhankelijkheid op den duur. Het kan dus niet helemaal of niet de enige reden zijn dat in de Kamer zo explosief wordt gereageerd. Eerder lijkt het erop dat - na de schuldsanering opgebracht door de Nederlandse belastingbetaler - alle frustratie van de afgelopen twee jaar over de regering Schotte er in één keer ui komt. Dit bewijst ook de oproep van de PPV van Wilders aan de Nederlandse regering om Wiels op Curaçao te laten vervolgen voor opruiende uitlatingen die hij maanden geleden deed. Alles behalve fraaie woorden waren het en zelfs zeer kwalijk, maar om daar nú mee te komen en dit uitgerekend door PVV - zelf internationaal veelbesproken om beledigende en ophitsende taal - komt niet overtuigend over. De boosheid in de Kamer lijkt ook (in)direct gericht tegen de eigen regering in Den Haag, omdat die twee jaar lang toekeek en steevast op alle bezorgde Kamervragen over Curaçao antwoordde dat het de eigen, interne verantwoordelijkheid betrof van de regering in Willemstad, wetende dat het bestuurlijk en vooral financieel niet deugde onder het premierschap van MFK’er Schotte. Het imago van Curaçao en daarmee ook van het Koninkrijk werd en wordt zwaar op de proef gesteld. Dit lijkt nu ook te worden beseft door Wiels die vóór de strenge nieuwe screeningswet is, wetende daarmee een formatie met MFK onder druk te zetten. Toch is dat verstandig. Want ook al zouden de Kamerfracties onterecht tekeer gaan, het draait uiteindelijk altijd om de perceptie. Het beeld dat over Curaçao in het Koninkrijk bestaat, maar - na de dwaze kreten van Schotte over een staatsgreep - ook daarbuiten, dient drastisch te worden bijgesteld. Dat kan alleen door heldere, geruststellende en gemeende signalen af te geven. Door Curaçao zelf.
