AD Commentaar

Was de aanhouding vorige week van een ex-premier - Gerrit Schotte (MFK) - al een dieptepunt in de politieke geschiedenis van Curaçao (én het Koninkrijk), na zijn invrijheidsstelling dinsdagavond zijn er dingen gebeurd en gezegd die absoluut niet door de beugel kunnen. Waarmee opnieuw grenzen zijn overschreden. En het ergste is dat dit doelbewust gebeurt.
Terwijl alle andere politici van alle andere politieke partijen terecht verklaarden in dit stadium nog geen commentaar te geven op de arrestatie en gevangenhouding ‘omdat justitie ongestoord zijn werk moet doen’, komen vanuit de mond van nota bene de verdachte zelf ongehoorde woorden en beschuldigingen, die - zo weet hij maar al te goed - ook het buitenland bereiken en daarmee Curaçao ongelooflijk veel schade aanrichten. Vergelijkbaar met zijn eerdere volstrekt onverantwoorde uitspraken richting Zuid-Amerika dat zich ‘op Curaçao een staatsgreep had voltrokken’ en daarvoor al zijn betoog in de Staten dat er een poging was geweest zijn ‘regering omver te werpen’, riep Schotte afgelopen dinsdagavond dat zijn aanhouding en detentie gedurende een week ‘politieke vervolging’ betreft. Daarmee heeft hij zijn land, óns land, willens en wetens in het kwade daglicht geplaatst en in het rijtje ondergebracht van duistere staten waar géén ‘law & order’ bestaat. Als de zware verdenkingen tegen hem juist zijn, is het juist Schotte die de wetten en regels met voeten treedt. En niet nu, maar al jaren. Het is uiterst kwalijk dat hij - om puur eigenbelang en enkel om zijn huid te redden - een heel justitieel systeem onderuit haalt; één van de fundamenten waar het land op rust. Hoe kan zo iemand een waardig volksvertegenwoordiger zijn die aspiraties heeft weer regeringsleider te worden. Er moeten ‘verkiezingen nu’ komen, riep hij vlak nadat hij op vrije voeten was gesteld. Waarom? Want dát was hem persoonlijk verteld door de overige gedetineerden in het cellencomplex - alsof die dieven, overvallers en misschien wel moordenaars een goede dwarsdoorsnede zijn van de voltallige Curaçaose bevolking. Een politicus maakt zichzelf volstrekt belachelijk en ongeloofwaardig met zulke ondoordachte uitspraken, hoe populistisch ze misschien in zijn eigen oren ook mogen klinken.
Afkeurenswaardig, vooral omdat hij beter moet weten, zijn ook de uitspraken van MFK-parlementariër Gilmar ‘Pik’ Pisas, die - letterlijk aangehaald door een Papiamentstalige krant - na de vrijlating direct al concludeerde dat de strafzaak ‘Babel in het water is gevallen’ en dat Schotte ‘zelfs geen verdachte meer is’. Pisas was een politiefunctionaris. Of hij snapt het echt helemaal niet of hij zet zijn achterban bewust op het verkeerde been. Schotte is en blijft (hoofd)verdachte in de zaak Babel, zo gaf ook het Openbaar Ministerie (OM) meteen al aan in een perscommuniqué, en moet zich beschikbaar houden voor verder strafrechtelijk onderzoek.
Zelf gaf de MFK-leider tussen de kreten door, over ‘politieke vervolging’ en de oproep om als het complete voormalige ministerkorps aangifte te doen tegen het ex-hoofd van de Veiligheidsdienst VDC, aan met zijn familie in conclaaf te gaan. Dat waren de enige echte wijze woorden die Schotte die avond heeft gezegd. In deze periode waarin hij strafrechtelijk vervolgd wordt en zelfs als Statenlid in het gevang heeft gezeten, is het tijd voor op de plaats rust en - zeker ethisch gezien - uiterst correct om tijdelijk terug te treden uit het parlement, om zo zijn eigen fractie, de volksvertegenwoordiging als instituut en het land niet verder te schaden. Door zich verder te onthouden van ophitsende uitlatingen en enige tijd afstand te nemen van de actieve politieke arena helpt hij ook om de rust te bewaren (tenzij het hem juist te doen is om het tegenovergestelde te bereiken).
Die rust is zeer hard nodig, na het uiterst zorgwekkende incident rond radioverslaggever Richeron Balentien. Nadat Schotte onder andere de naam van deze journalist - overigens evenals die van een viertal andere in de lokale media werkzame personen - door het slijk had gehaald en bestempeld als degenen die het op hem gemunt hebben, vloog in de nachtelijke uren de in de tuin geparkeerde auto van de Radio Direct-medewerker in brand. Alles wijst op brandstichting. Het is niet duidelijk in welke richting moet worden gekeken voor de daders of de opdrachtgevers. Maar het is niet de eerste keer dat een journalist van de kritische radiozender het slachtoffer is van een auto die ’s nachts in brand wordt gestoken. Dat overkwam eerder al Cali Manuel. En ook het bedrijf van ex-Statenlid voor MFK Dean Rozier, die de partij en Schotte de rug had toegekeerd, kreeg ’s nachts ongewenst bezoek van iemand die - later duidelijk zichtbaar op de angstaanjagende beelden van beveiligingscamera’s - meerdere vrachtwagens in lichterlaaie zette.
Toeval? Feit is dat hiermee de algehele sfeer buitengewoon grimmig wordt en dat de angst en vertwijfeling toeslaan. Waarschijnlijk is dat ook het doel. De zaken blijven tot nu toe onopgelost en dat draagt zeker niet bij tot een gerust gevoel. Daar komt bij dat binnenkort al dertien maanden lang een zware deken van onzekerheid hangt over het eiland in verband met de doelbewuste moord op politicus Helmin Wiels op 5 mei 2013. Zolang deze zaak niet is opgehelderd en de bevolking van Curaçao niet exact weet wie het brein was achter deze afschuwelijke liquidatie, zullen de angst en onrust voortduren. En dan kunnen regeerders en bedrijfsleven allerlei goede plannen hebben voor het aanjagen van de economie, maar het daarvoor vereiste vertrouwen zal dan nog niet zijn teruggekeerd.
Justitie (OM en rechterlijke macht) moet haar werk doen, zich niet laten afleiden of afschrikken door Schotte, zijn financier(s) en hun advocaten; en naast het recht óók het gezond verstand laten zegenvieren. Want als een agent tijdens het verhoor een uitspraak of belofte doet, lijkt het voor de leek waanzin dat de rechter(-commissaris) hier gevolg aan moet geven wegens ‘opgewekt vertrouwen’. De functionaris kan wel van alles beloven, maar spreekt géén recht; dat doet in dit land nog altijd de rechter. Ook media en individuele journalisten moeten - juist in roerige tijden - hun werk kunnen blijven doen. Gebaseerd op feiten en daarnaast aan opinievorming. Teveel mensen in de samenleving, tot aan de (top)ambtenaren toe, hebben zichzelf een zwijgplicht opgelegd; uit opportunisme of na intimidatie. Maar ‘if you can’t stand the heat get out of the kitchen’. Van media mag worden verwacht dat zij de bevolking eerlijk, goed en volledig informeren en dat zij de macht kritisch volgt.
De gebeurtenis rond het in brand steken van de auto is niet alleen betreurens- en afkeurenswaardig, het betekent dat Curaçao extra alert moet zijn voor wat komen gaat. Er zijn er kennelijk die bereid zijn heel ver te gaan; te ver; over de grens. Al degenen die verantwoordelijk zijn dat het zover is gekomen - in eigen land maar óók daarbuiten zoals de Rijksministerraad in Den Haag, die met niet in de laatste plaats voormalig minister Piet Hein Donner (CDA), tegenwoordig de hoogste functionaris van de Raad van State van het Koninkrijk, vanaf 10-10-’10 maar al te vaak even de andere kant opkeek - moeten in gezamenlijkheid de streep trekken: tot hier en niet verder.