Gijzelaar Aqualectra
Aqualectra is van allen en iedereen, maar is een paar jaar lang onder het kabinet Schotte ‘gegijzeld’ geweest door de politiek en kampt nóg met de ernstige gevolgen daarvan. De huidige regering en de zittende leiding zijn, ondanks een herkapitalisatie met 24 miljoen, niet in staat gebleken het roer echt om te gooien. Als niet daadkrachtig wordt ingegrepen kan het nutsbedrijf, waar alle inwoners en alle bedrijven afhankelijk van zijn, een groot debacle worden, zodanig dat het de hele economie aantast. Want zonder betrouwbare stroomlevering geen economische groei. De werkelijkheid is nu ook doorgedrongen tot het personeel en de vakbonden. De ‘wilde’ acties gisteren zijn dan ook vooral een uiting van grote onzekerheid. De werknemers willen antwoord op hun vijf moties van een week eerder. Het is niet een kwestie dat de top daar geen gehoor aan wil geven, maar dat er geen allesomvattend actieplan lijkt te bestaan dat de oplossingsrichting aangeeft voor aanpak van de serieuze problemen. De situatie bij Aqualectra is zeer zorgelijk. Er is een geldinjectie nodig; er moet fors worden geïnvesteerd in voldoende capaciteit. Daarvoor is het vertrouwen van banken en financiers nodig. Dit vertrouwen komt alleen als een duidelijk en helder signaal wordt afgegeven op het vlak van corporate governance. Vertrouwen niet alleen dat het energiebedrijf financieel gezond gaat draaien, maar bovenal dat het niet wéér gegijzeld wordt door een politiek bestuurder, gesteund door jaknikkers in de Raad van Commissarissen. In de wandelgangen wordt daarom al tijden gesproken over het ‘Schotte-proof’ maken van Aqualectra - en overigens ook vele andere overheids-nv’s. Dat slaat niet alleen op de ex-premier, maar op alle politici die op de stoel gaan zitten van professionals. Het is een mythe dat het al vóór de regering Schotte, die in 2010 aantrad tot 2012, slecht ging met het nutsbedrijf. Tot 2009 boekte Aqualectra zelfs vijf jaar achtereen winst, afgezien van 2008 toen met een rechtszaak tegen de overheid moest worden afgedwongen dat 74 miljoen aan hogere brandstofkosten mocht worden doorberekend in het tarief. Aqualectra was onder algemeen directeur Casperson en financieel directeur Van der Veen zelfs ‘rijk’ met 80 tot 50 miljoen op de bank eind 2009 en eind 2010. Daarna ging het mis. Er werd door toenmalig premier Schotte (MFK) persoonlijk geïntervenieerd; onder andere met de opgelegde prijsverlaging in 2011 - terwijl de hele wereld juist noodgedwongen verhogingen doorvoerde - en het ‘wegpesten’ van de directie. Zij wonnen hun rechtszaken. Maar de verliezen stapelden zich op. Extra grote verliezen door het verplicht ‘wegboeken’ van de gekaapte aandelen in de BOO-centrale, wat tevens de reden is van de enorme vertraging van de jaarrekeningen omdat accountants er hun vingers niet aan willen branden. De solvabiliteit en liquiditeit zijn niet meer van daarvoor en bevinden zich in de gevarenzone. Om niet te spreken over het dreigend tekort aan megawatts (MW), zeker als straks de Aggreko noodaggregaten weg moeten. Het gaat hier om nationaal belang, niet alleen van de ruim 600 personeelsleden. Het vergt vereende krachten, visie en durf van directie, commissarissen, regering als vertegenwoordiger van de aandeelhouder, bonden en banken om hier een oplossing voor te vinden; onder het motto ‘Dit nooit weer’ en ‘Aqualectra is van iedereen en niet een gijzelaar van de politiek’.
