AD Commentaar

Opnieuw is een oud-minister van het kabinet Schotte opgepakt; en voor de tweede keer betreft het een MFK-kopstuk. Nadat eerder voormalig premier en MFK-leider Gerrit Schotte werd aangehouden in de zaak Babel, in verband met witwassen en valsheid in geschrifte, werd gisteren zijn oud-minister van Financiën George Jamaloodin gearresteerd; laatstgenoemde als verdachte in de gruwelijke moord op politicus Helmin Wiels. Niet als degene die de trekker overhaalde - dat werd overgelaten aan anderen - maar in het onderzoek Maximus naar de ‘intellectuele daders’, de opdrachtgevers voor de liquidatie en plein public op 5 mei 2013.
Eerder gold Jamaloodin, toen hij nog bewindsman was, als verdachte in de zaak Bientu. In deze strafzaak is zijn (half)broer, loterijbaas Robbie Dos Santos, hoofdverdachte. Dos Santos is financier van Schotte’s politieke partij MFK.
Als Jamaloodin in de zaak Maximus werkelijk tot het brein of de opdrachtgevers van de moord op Wiels behoort, is dat ronduit schokkend. Voor sommigen misschien niet verrassend, maar wel ongekend en afschuwwekkend. Wiels - beslist geen onbesproken persoon die in de jaren vóór de vervroegde verkiezingen in 2012 niet terugschrok voor verbaal geweld - was op dat moment dé voornaamste politiek leider, met de grootste persoonlijke electorale aanhang en de meeste zetels in de Staten. Zo’n prominent iemand op zo’n manier uit de weg ruimen, want alles wijst in die richting, verdient de hoogste straf. Wiels’ dood had sociale onrust teweeg kunnen brengen en nóg is het ergens verbazingwekkend dat er geen sprake is van massale volkswoede.
Jamaloodin en Wiels waren nooit de beste maatjes; de PS-leider noemde de MFK-minister regelmatig stupide en corrupt en steunde op een bepaald moment een motie van afkeuring tegen Jamaloodin als volstrekt onkundige bewindsman op Financiën. Jamaloodin trok zich er niets van aan. Zijn positie als pion voor een belangrijke geldschieter van MFK leek verzekerd. Toch was de allerlaatste aanval van Wiels gericht tegen Jamaloodins broer, Dos Santos, en in het bijzonder diens lucratieve maar (formeel) illegale sms-loterij. Of de moord hiermee samenhangt, moet nog blijken. Maar er lijkt wel veel samenhang en diverse namen komen gezamenlijk voor in de zaken Bientu, Babel, Magnus en Maximus.
Het is nog steeds te vroeg om conclusies te trekken. Het is in ons rechtsbestel gelukkig nog altijd de rechter en alleen de rechter die een eindoordeel geeft of iemand schuldig is. Feit is echter wel dat nu twee gewezen ministers van het kabinet Schotte/Wiels/Cooper formeel strafrechtelijk verdacht zijn. Eén heeft al tijdelijk achter de tralies gezeten en één zit nu vast. De (top van de) MFK kan daarmee gekwalificeerd worden als een club met dubieuze figuren, waar - zoals minister Nelson Navarro (PAIS) van Justitie het een dag eerder nog zei - de onderwereld de bovenwereld lijkt binnengedrongen. Buitengewoon ernstig.
Gelukkig lijken de justitiële autoriteiten - hoewel heel lang erg stil geweest en in het geval van Babel pas mede op aandringen en naar aanleiding van aangiftes van burgers - in beweging te zijn gekomen. Daarmee toont Curaçao, als onderdeel van het Koninkrijk, over voldoende veerkracht en vermogen te beschikken om zich te reinigen en bevrijden van de invloeden van deze malafide groepering, die overigens nog steeds financieel gesteund lijkt te worden door vermogende particulieren in eigen land en over de grens en die in staat is advocaten aan te trekken die al geruime tijd bezig zijn te trachten het rechtssysteem te destabiliseren door Openbaar Ministerie (OM) en rechterlijke macht constant in een kwaad daglicht te plaatsen.
Het was lang wachten op concrete actie van de opsporingsinstanties. Curaçao hield al die tijd de adem in. Hoewel nog geen definitieve ontknoping, kan niet ontkend worden dat de arrestatie gisteren een belangrijke aanwijzing is in welke specifieke richting recherche en OM kijken.
Ook de zittende coalitie van PS/PAIS/PNP/Sulvaran werd al die tijd beheerst door de grote strafrechtelijke zaken die Curaçao in de greep hielden en nog houden. Het is niet uitgesloten dat de jongste ontwikkelingen ook gevolgen hebben voor de huidige regeringscombinatie. Feit is namelijk dat PS - na Wiels’ liquidatie, waarna een interne machtsstrijd om het leiderschap ontbrandde, aangestuurd door Ivar Asjes - actief met MFK heeft meegeregeerd en dus heeft ‘meegedaan’ in de eerste twee jaren van het jonge Land Curaçao. Ook is bekend dat voormalig PS-minister Elmer Wilsoe van nota bene Justitie het opnam voor Jamaloodins broer Dos Santos en zich rechtstreeks mengde in strafzaak Bientu; onder andere door Washington aan te schrijven om justitiële beslagen op tientallen miljoenen dollars in de VS ongedaan te maken en door de voormalige procureur-generaal Dick Piar te schofferen en openlijk het vertrouwen in hem en daarmee het OM-apparaat op te zeggen.
Asjes zelf, nu premier, was daarvoor Statenvoorzitter en verzette zich met hand en tand tegen het ontslag van het door MFK gedomineerde kabinet Schotte. En Asjes ging direct na Wiels’ dood heftig tekeer tegen de illegaliteit van Dos Santos’ sms-loterij, die hij zou stoppen, maar daarvan is niets terechtgekomen.
De komende dagen en weken zullen leren of en zo ja wat de gevolgen zullen zijn. Curaçao en haar bevolking verdienen na de valse start in elk geval een schoon, eerlijk, oprecht transparant en integer politiek bestuur dat gecontroleerd wordt door een stevig parlement en (ambtelijke) instanties die er niet voor terugschrikken hun werk te doen en constructief kritisch alle bewegingen van de bewindslieden volgen en zo nodig corrigeren. Tijdig en niet als het (bijna) te laat is.

Voorgelogen
Zelden kende Curaçao zoveel intimidatie en bedreigingen als in de periode tussen 10-10-’10 en september 2012. En zelden werd de naam van Curaçao - dat net de status van land had verworven en na de schuldverlichting door Nederland een goede toekomst voor zich had - zo te grabbel gegooid. Met al snel twijfels over de screening van de ministersploeg en ook al snel de gebleken te nauwe banden met Francesco Corallo, de casino- en gokkoning op Sint Maarten die in verband is gebracht met de Siciliaanse maffia. De screening bleek een wassen neus geweest, maar niemand greep in. En de toenmalige Nederlandse minister Piet Hein Donner (CDA) was meer bezig met zijn op dat moment aanstaande aanstelling als vicepresident van de Raad van State dan met ‘het geneuzel’ in Willemstad. Donner stemde niet alleen stilzwijgend toe - waardoor koning en koningin op 10-10-’10 tijdens de viering op het Brionplein naast een deels niet-ministeriabele groep nieuwe bewindslieden zaten - maar ook verklaarde hij meer dan eens dat het allemaal in orde was. Daarmee werd de bevolking van Curaçao willens en wetens voorgelogen. Het zou niet de laatste keer zijn ten tijde van de periode-Schotte.