Heldhaftig ‘nee’
Een Statenmeerderheid, waaronder de fractie van de grootste regeringspartij Pueblo Soberano, heeft ‘nee’ gezegd tegen aanpassing van de Sanctielandsverordening. Daarmee wordt enerzijds de ‘eigen’ premier, Asjes (PS), politiek in z’n hemd gezet, maar tegelijkertijd ook de grootste Koninkrijkspartner tegen de schenen geschopt. Bovendien isoleert Curaçao zich hiermee ten opzichte van de overige landen van het Koninkrijk: Nederland, Aruba en Sint Maarten. Natuurlijk, de democratie heeft gezegevierd. De helft plus één of meer beslist immers. Maar dat staat zeker niet altijd gelijk aan het voor land en bevolking meest verstandige besluit. Ook is sprake van veel ruis die het eindresultaat van het Statendebat dinsdag negatief heeft beïnvloed. Allereerst bij PS: hoewel de fractie zich erop beroept dat dit een principiële kwestie is, namelijk om geen centimeter van de autonomie prijs te geven, wéét Soberano maar al te goed dat het alternatief/gevolg een opgelegde rijkswet is. ,,Liever dat dan dat we het zelf doen”, zegt fractieleider Cijntje. Het klinkt heldhaftig, maar praktisch levert het de burgers niets op. Eerder lijkt een factor van ‘Asjes dwars zitten’ mee te spelen. Na de dood van Wiels in mei 2013 is er nooit meer een échte partijleider bij PS opgestaan die ook daadwerkelijk wordt gedragen door kader en aanhang. De 5 PS’ers in de Staten hebben zich nu frontaal opgesteld tegen de PS-ministers in Fòrti, die wél voor zijn. Hoewel dualisme op z’n best - parlement fluit regering terug - gaat zoiets geen enkele premier in de koude kleren zitten. Kortom: Asjes is een aangeschoten politicus. De tweede grootste regeringspartij PAIS stelt terecht de nieuw ontstane politieke situatie ‘als niet comfortabel’ te ervaren. Wat betekent dit voor het voortbestaan van de toch al van meet af aan wankele coalitieverhoudingen, met slechts de steun van 11 van de 21 Statenleden? Eergisteren was deze meerderheid plotseling een minderheid van 9, en dat het er nog 9 waren was omdat PAR en Leeflang van de oppositie de sanctieverordening wél steunen. Zij, PAIS, PNP en Sulvaran menen dat Curaçao zich nu niet alleen binnen het Koninkrijk afzondert, maar ook van de EU en de rest van de naties die basisprincipes als mensenrechten respecteren. Een autonoom land hoeft niet als een mak schaap achter de rest aan te lopen, maar bij lidmaatschap horen nu eenmaal de lusten én de lasten. Internationaal zal de opstelling van Curaçao voor gefronste wenkbrauwen zorgen. De Rijksministerraad zal niet echt verbaasd zijn, want er was al besloten vooralsnog het ‘parallelle traject’ van de rijkswet voort te zetten. Asjes kon dinsdagavond verstandig praten in de Staten wat hij wilde, indruk maakte het niet op zijn partijgenoten. Misschien wel omdát het van hem afkomstig was en het daarmee voor hen niet geloofwaardig overkomt. Feit is evenwel dat de 12 Statenleden die de Sanctiewet afwijzen de Curaçaose autonomie geen dienst hebben bewezen.
