AD Commentaar

ANALYSE
Met de bekendmaking onlangs van de verkiezingsdatum is het grote aftellen begonnen; voor alle partijen die een gooi doen naar een of meer zetels, maar ook voor de coalitiepartijen die voor het grootse deel vier jaar lang tot elkaar veroordeeld waren. Partijen snuiven net als paarden die vanuit de stal het gras buiten ruiken en dromen over de wedstrijden die het nieuwe seizoen met zich meebrengt. Weg met het knellende korset van de coalitie die tot elke prijs in stand gehouden moest worden uit angst de grootste oppositiepartij MFK in de kaart te spelen. De knellende stropdas, de ongemakkelijk geklede schoenen kunnen weer uit.
Partijen begeven zich eerst wat schuchter, maar daarna zelfverzekerd op vrijersvoeten om te dingen naar de hand van de kiezer. Alles of ten minste veel is daarbij geoorloofd. De stilzwijgende afspraak zich niet met de portefeuille van de minister van een andere partij te bemoeien, is passé. Dus de tegenstander op een nette manier afvallen om te laten zien hoe goed je zelf bent, is weer toegestaan. En zo kan het gebeuren dat regeringspartij PAIS onlangs kritische vragen stelde aan minister Irene Dick van coalitiepartij Pueblo Soberano over de manier waarop Fundashon pa Planifikashon de Idioma (FPI) haar deuren sloot om te fuseren met Fundashon Material pa Skol (FMS). Zo kan het ook gebeuren dat PS-Statenlid Melvin ‘Mac’ Cijntje verklaart dat de containerhaven plus kranen in handen van het volk moet blijven, overigens in afwijking van zijn eigen partijgenoot en -leider Jaime Córdoba. Een verklaring die gedaan werd nadat de plannen van minister Eugene Rhuggenaath van de jongste coalitiepartner PAR voor de havenconcessie bekend werd. PAIS gaat daar nog eens dunnetjes overheen door te benadrukken dat het fundament voor de nieuwe afspraken is gelegd door PAIS-minister Stanley Palm. Deze partij van Alex Rosaria schrikt er ook niet voor terug om het voor PS ‘heilige huisje’ 80/20-regeling in de huidige vorm af te schieten. Ook op het punt van de Isla-toekomst en de volgens PS-premier Ben Whiteman ‘respectloze’ bemoeienismotie van de Tweede Kamer zitten de samenwerkende partijen zichtbaar niet op dezelfde lijn.
Ondertussen zijn in de aanloop naar de verkiezingen ook de buitenparlementaire partijen niet langer de mensen die vanaf de straat verlangend staan toe te kijken naar het feest waarvoor zij niet zijn uitgenodigd. Het gras is trouwens altijd groener aan de overkant. Daarom weten de (nog) niet in het parlement vertegenwoordigde partijen niet hoe uitgelaten de coalitiepartijen zijn dat er straks een eind komt aan hun fuif met lauw bier, koude pastechi’s en een muziekband die het gebrek aan niveau compenseert door almaar keiharder te spelen. En niet te vergeten de hoog oplopende ruzies die van tijd tot tijd op een feest ontstaan. De buitenparlementaire partijen zijn alvast aan het warmdraaien. Anthony Godett van Frente Obrero (FOL) bestookt de media al een tijd consequent met perscommuniqués waarin hij de aandacht vraagt voor in zijn ogen dringende kwesties. De Democratische Partij (DP) - die een heus en voltallig damesteam inzet - verklaart, onder andere, dat de weg tussen Barber en Westpunt verbeterd moet worden. Met de damesploeg van de DP is retro nu ook naar de politiek overgewaaid. Immers in het land dat maar liefst vijf vrouwelijke premiers heeft gekend, menen vrouwen zich anno 2016 nadrukkelijk als team te moeten presenteren. Nos Forsa (onze kracht) heet dat tegenwoordig. Een partij met een krachtige vrouw aan het hoofd is Un Kòrsou Hustu (een rechtvaardig Curaçao), namelijk Omayra Leeflang (ex-PAR), die het vooral gemunt heeft op weerloze en door andere partijen in de steek gelaten gepensioneerden. Er zijn meer van die ambitieus klinkende leuzen als partijnamen. Wat te denken van Kòrsou Di Nos Tur (Curaçao van ons allen) van Amparo dos Santos, zelf ex-PS/MFK, die oud-minister voor PAR en voormalig DP-lijsttrekker Norberto Ribeiro wist te strikken voor een prominente plek op de verkiezingslijst. Ex-PS minister van Onderwijs, Rene Rosalia, heeft Kousa Promé (doel eerst) opgericht. Ivar Asjes, de voormalige premier voor Pueblo Soberano, lijkt na zijn aftreden het licht te hebben gezien. De door hem opgerichte nieuwe partij Pro Kòrsou wil het aantal Statenleden reduceren. Parlementariërs die door het Openbaar Ministerie verdacht worden van een strafbaar feit, moeten geschorst of ontslagen worden. Daarmee is de onherroepelijke breuk van de ex-premier met een voormalige coalitiegenoot uit het verleden - Gerrit Schotte van MFK - een feit. Over Schotte gesproken, de oud-regeringsleider slijpt al sinds de dag dat hij in 2012 uit Fòrti werd gezet de messen. Helemaal nadat wijlen Helmin Wiels (PS) toch niet het droomhuwelijk met MFK en MAN voortzette. MFK lijkt anytime klaar voor een verkiezingsfeestje, hoewel de kas na alle onthullingen over bijzondere relaties met geldschieters - Francesco Corallo en Robbie dos Santos - wellicht minder gespekt zal zijn.
De kiezer is nu reeds gewaarschuwd. Het verkiezingscircus geeft binnenkort weer voorstellingen in alle uithoeken van het eiland. Tot aan de verkiezingen toe worden er gouden bergen fatsoen, rust, welvaart, werk, camera’s op elke hoek van Punda en Otrobanda, 80/20 - you name it - beloofd. Na de verkiezingen is het echter natuurlijk weer business as usual. Met partijen die elkaar in de armen vallen ook al krijgen ze braakneigingen van elkaars ideologische (bij)smaakjes en geurtjes.