Wie gaat DGS betalen?

Doelomvang depositogarantiefonds 7% van depositobasis

Van een onzer verslaggevers
Willemstad - Er komt voor Curaçao een depositogarantiestelsel (DGS). Per 1 juli aanstaande, zoals deze krant eerder al berichtte. De doelomvang van het depositogarantiefonds is 7 procent van de gezamenlijke depositobasis van de kredietinstellingen. Maar wie gaat dat betalen?

Wettelijk is geregeld dat de kosten van het DGS worden gedragen door de deelnemende kredietinstellingen door het afdragen van basisbijdragen aan het depositogarantiefonds, leest het Antilliaans Dagblad in het ‘Nader rapport inzake het ontwerp-Landsbesluit depositogarantiestel’ van de minister van Financiën. Daarin gaat hij onder meer in op vragen en opmerkingen van de Raad van Advies (RvA).
,,Hieruit volgt echter niet dat kredietinstellingen deze kosten niet mogen doorbelasten aan hun klanten, bijvoorbeeld in de vorm van hogere tarieven voor het aanhouden van een bankrekening.” De minister legt uit dat een dergelijke doorbelasting ‘tevens niet in strijd is’ met zowel internationale richtlijnen, zoals die van de International Association of Deposit Insurers (IADI) als de Europese richtlijn (Deposit Guarantee Schemes Directive 2014/49/EU).
,,In hoeverre de kosten daadwerkelijk worden doorbelast en in het verlengde daarvan de financiële consequenties voor de overheid, zal mede een kwestie van marktwerking zijn”, aldus Javier Silvania (MFK), momenteel demissionair.
Het DGS biedt bescherming tot 50.000 gulden ‘per depositohouder per betalingsonmachtige kredietinstelling’. Voor de opbouw van het depositogarantiefonds met een doelomvang van 7 procent van de depositobasis wordt tien jaar uitgetrokken.
Zowel uit de tekst van het Landsbesluit als uit de Nota van Toelichting blijkt volgens de RvA ‘duidelijk dat het niet de bedoeling is om ook de depositohouders op enigerlei wijze te belasten met de kosten van het depositogarantiestelsel’. ,,Volgens de raad is het risico wel aanwezig dat de kredietinstellingen in de praktijk indirect een deel van de kosten van het depositogarantiestelsel - die zij wettelijk zelf behoren te dragen - op de depositohouders zullen afwentelen”, aldus de RvA.
De raad beveelt de regering aan om na te gaan met welke maatregelen dit risico gemitigeerd zou kunnen worden en hoe deze maatregelen effectief kunnen worden gehandhaafd. Echter, de minister antwoordt: ,,Het opnemen van mitigatiemaatregelen en handhaving daarop, ter voorkoming van een indirecte doorbelasting, zou ook kosten met zich meebrengen in de vorm van handhavingscapaciteit en zou ongewenste complexiteit met zich meebrengen”.
Uitgangspunt is dat, indien de doelomvang van het DGS bereikt wordt, de deelnemende kredietinstellingen alleen nog bijdragen aan het fonds om de omvang op peil te houden. De omvang van het depositogarantiefonds is tenslotte een percentage (7 procent) van de gezamenlijke depositobasis van de kredietinstellingen waarop het DGS van toepassing is.
Maar om de omvang van het fonds op peil te houden dient er rekening te worden gehouden met verschillende omstandigheden, zoals verwachtingen over ontwikkelingen van gegarandeerde deposito’s in de sector en voorziene kosten ten behoeve van het fonds. ,,Daarbij kan de situatie zich voordoen dat de omvang van het depositogarantiefonds tijdelijk boven de doelomvang uitkomt en is in zodoende geen sprake van een plafond”, aldus de bewindsman. ,,Het is echter niet de bedoeling dat het depositogarantiefonds structureel boven de doelomvang van 7 procent uitkomt of dat een hogere doelomvang wordt nagestreefd.”