Willemstad - De kostprijzen van Sehos voor de verschillende verrichtingen en diensten vallen overwegend lager uit dan in Nederland en op de omringende eilanden.
Dat laat het Sint Elisabeth Hospitaal weten in een persbericht dat tot doel heeft het publiek duidelijk te maken dat ‘de financiële rek er helemaal uit is’ en de levering van verantwoorde zorg in het gedrang komt.
In een poging aan te geven dat Sehos zeker niet onredelijk is, wordt gewezen op de kostprijsanalyse en benchmarking in 2018 over de periode 2016. ,,Eén van de terreinen waar Sehos voortgang heeft geboekt betreft het normatief calculeren van kostprijzen en deze te vergelijken met de werkelijke tarieven.”
Op basis van deze analyses heeft het ziekenhuis beter inzicht gekregen in de diensten en verrichtingen die de grootste bijdrage leveren aan de financiële tekorten van stichting Sehos. ,,Op basis van deze analyse heeft Sehos passende tarieven kunnen calculeren voor de verrichtingen en diensten die het levert. De belangrijkste conclusie is dat de tarieven die door de overheid zijn vastgesteld, substantieel onder de kostprijs liggen.”
Ook heeft het ziekenhuis door middel van deze kostprijsanalyses zichzelf in staat gesteld het Sehos te benchmarken tegenover vergelijkbare ziekenhuizen in Nederland en andere ziekenhuizen op de eilanden Aruba, Bonaire en Sint Maarten. Dan blijkt dat de kostprijzen op Curaçao lager liggen.
Als voorbeeld wordt gegeven dat de verpleegtarieven voor de omringende eilanden tussen 925 en 1.640 gulden per dag zijn, terwijl in Nederland deze verpleegtarieven tussen 1.040 en 1.150 per dag bedragen. ,,De Sehos-verpleegtarieven zijn substantieel lager met een gemiddelde van 864 gulden per dag.”
Het bestuur is zich ervan bewust dat het hierbij om ‘complex materie’ gaat en dat het de burger uiteindelijk om goede patiëntenzorg te doen is, vooral indien deze noodzakelijk is. Toch voelt de leiding dat het meer informatie moet geven omdat het ziekenhuis veel signalen uit de samenleving opvangt ‘die vaak niet overeen blijken te komen met de werkelijkheid’.
De huidige liquiditeitsproblemen vinden hun oorsprong in het verleden, waarbij vanaf oktober 2014 in plaats van een vergoeding voor elke verrichting er een jaarlijkse budgetfinanciering kwam. De (bijgestelde) budgetten over de jaren vanaf 2016 tot en met 2018 waren in totaal 32,8 miljoen te laag. Niet dat Sehos elk jaar duurder werd. Integendeel, vanaf 2014 zijn de totale operationele kosten onder het niveau van het jaar 2014 gebleven.
De nu door minister Suzy Camelia-Römer (PIN) van Gezondheid aangedragen oplossing, waarbij de SVB meer fondsen ter beschikking stelt aan Sehos, ‘werkt ook niet’, aldus het ziekenhuis. Omdat tot en met heden de minister de budgetbeschikking van Sehos niet of niet voldoende heeft aangepast.
Elk gulden die de SVB momenteel additioneel als noodmaatregel aan Sehos voor de continuïteit van de zorg betaalt, is namelijk een voorschot. Het bestaande ziekenhuis bouwt hierdoor een nóg hogere schuld op; nu aan de SVB, die dit verrekent met de inkomsten van het zorgbudget van Sehos.
,,Dit betreft dus een vicieuze cirkel van verval voor de stichting, hetgeen uiteindelijk tot faillissement van de stichting zal leiden. Deze benadering van de overheid brengt het bestuur van de stichting in een spagaat, aangezien het ziekenhuis primair de belangen van de patiënt voorstaat, echter het belang van de stichting tevens in acht moet houden.”
2
