Zelden is er zo veel verdiend aan een eiland, en zo weinig erkend. Curaçao was voor Nederland geen romantisch tropenoord met zonsondergangen en tumbamuziek. Het was - en is - een efficiënte geldmachine. Een plek waar olie werd geraffineerd, recht werd gesproken, belasting werd omzeild, en winsten wegstroomden naar het Europese deel van het Koninkrijk.
Laten we de eufemismen achterwege laten en het eens hebben over kale cijfers.
Tussen 1918 en 1985 verdiende Shell, op Curaçaose bodem, zo’n 90 miljard in huidige euro’s. Niet bruto, maar netto. Geen ontwikkelingshulp, geen solidariteit - gewoon keiharde winst. Jaar in, jaar uit.
Vandaag de dag? Nog altijd ruim 240 miljoen euro per jaar aan Nederlandse export naar het eiland. Plus extra inkomsten uit financiële, juridische en toeristische dienstverlening.
Curaçao is klein op de kaart, maar groot in de Nederlandse boekhouding. En dat is zónder de slavernijperiode meegerekend.
Zouden we ook de winsten optellen van de West-Indische Compagnie (WIC), het koninklijk dividend, de doorverkoop van mensenlevens, en de suiker-, zout- en koffiehandel? Dan komen we, omgerekend naar huidige maatstaven, gemakkelijk op 150 tot 200 miljard euro. En dan zijn we nog voorzichtig.
Toch zijn het altijd de Curaçaoënaars die zich moeten verantwoorden. Die ‘transparant’ moeten zijn. Die ‘meer zelfredzaam’ moeten worden. Zelfredzaam? Men bedoelt eigenlijk: niet meer lastigvallen. Niet meer herinneren aan het feit dat Nederland zijn rijkdom deels te danken heeft aan dit eiland.
Die economische afhankelijkheid - van Nederland aan Curaçao - is nooit hardop uitgesproken. Men doet alsof de geldstroom altijd andersom liep. Maar wie het heden wil begrijpen, moet het verleden durven tellen. Letterlijk.
Zolang we die cijfers blijven verzwijgen, blijven de verhoudingen scheef. Want hoe praat je over gelijkwaardigheid als één partij structureel profiteert - en de ander wordt weggezet als kostenpost?
Maar er is méér. Wie de geschiedenis durft te erkennen, ziet ook de toekomst scherper. Curaçao is geen blok aan het been, maar een kans. Voor ondernemers, investeerders en beleidsmakers die verder durven kijken dan oude clichés. Want pas als we eerlijk zijn over wat het eiland heeft opgebracht, kunnen we ook investeren in wat het nog gaat opleveren.
Echte erkenning maakt ruimte voor echt rendement. Economisch, maatschappelijk én relationeel. Durf te tellen. Durf te investeren. Durf te erkennen. Curaçao doet in kansen.
Paddy Roomer, Nederland. Deze opinie publiceerde de auteur, die actief is met zijn Roomer Adviesbureau in Nederland, eerder op LinkedIn.
