Uit de lokale media hebben wij kunnen vernemen dat de politieke partij MFK Nederland verwijt de Curaçaose regering beperkingen op te leggen als het gaat om het sluiten van belastingverdragen met andere landen. Omdat Curaçao zelf niet over een volkenrechtelijke status beschikt heeft het Nederland (het Koninkrijk) nodig om als verdragspartij op te kunnen treden. De door de Curaçaose regering en de buitenlandse regering reeds gesloten internationale overeenkomst dient, om in werking te kunnen treden, alsnog geratificeerd te worden door het Nederlandse parlement en blijkbaar bestaan er zijdens Nederland enige bezwaren die ratificatie zouden kunnen belemmeren. De MFK stelt reden voor bezorgdheid te hebben want ‘aan de ene kant verwacht men vanuit Nederland meer eigenaarschap en perspectief voor Curaçao en zelfredzaamheid, maar als Curaçao stappen onderneemt om eigen (fiscale) relaties aan te gaan, wordt vanuit Nederland moeilijk gedaan’. Vervolgens trekt de MFK een vergelijk tussen de afstand van Curaçao tot Nederland en de afstand van Curaçao tot San Marino, hetgeen waaromtrent ik mij afvraag wat die vergelijking tussen geografische afstanden in ‘s hemelsnaam te maken heeft met de aan de orde zijnde belastingperikelen. Maar goed, de vraag werpt zich natuurlijk op vanwaar dat belang voor een belastingverdrag tussen Curaçao en uitgerekend een minuscule enclave gelegen in Italië, een dwergstaat waar de meeste mensen in ons land waarschijnlijk nooit van gehoord hebben.
De republiek San Marino (officieel Serenissima Republica di San Marino) is een onafhankelijke natiestaat gelegen in Italië (vergelijk met het Vaticaan) ter grootte van 61 vierkante kilometer met een bevolkingsaantal van 33.000 inwoners. Naast toerisme staat het land het meest bekend als belastingparadijs met een grote aantrekkingskracht op mensen die hun zwarte geld buiten het zicht van de fiscus willen houden. Indien wij de Organized Crime Index raadplegen dan kunnen wij het volgende lezen: ,,San Marino is considered a taxhaven, which facilitates not only the legal commission of financial shady business, but also makes it virtually impossible to detect most financial crimes. More recently, San Marino residents have been increasingly targeted by scam attempts and phishing messages. In April 2022, assets worth more than hundred million euros involving companies in London and San Marino, were confiscated from a Sicilian entrepreneur, who would have become the spearhead for the operations of mafia clans based in Sicily. This case shows how San Marino might provide a shield for financial operations of criminal entrepeneurs and organized crime groups in Italy (https://ocindex.net/country/sanmarino).”
De vraag is waarom Curaçao, van alle landen ter wereld, juist een verdrag nastreeft met een land dat een zodanig dubieus imago heeft voor wat betreft de door haar geleverde financiële dienstverlening. San Marino is het voornaamste belastingparadijs van de Italiaanse maffia. Hetzelfde verhaal betreft het verzoek om een belastingverdrag met Malta. Ook dit laatste verzoek is niet onderbouwd met argumenten, het heeft überhaupt vijf jaar geduurd voordat de vragen die het ministerie van Buitenlandse Zaken zijn gesteld over het verdrag met San Marino door Willemstad werden beantwoord, terwijl ook de vragen over Malta tot op heden niet zijn beantwoord. In haar Toelichtende Nota over het verdrag met San Marino verschaft Curaçao ook geen nadere uitleg. Daarin wordt enkel gesteld dat de wens van Curaçao voortvloeit uit het streven om met landen waarmee Curaçao meer intensieve (handels)betrekkingen wil onderhouden een verdrag ter voorkoming van dubbele belasting te willen sluiten. Waarom zou Curaçao in ‘s hemelsnaam intensievere (handels)betrekkingen willen onderhouden met San Marino, een land waar wij geen enkele culturele, politieke of geschiedkundige binding mee hebben en dat een burgerbevolking heeft van enkel 33.000 zielen? Welke explosieve handelsgroei moet ik mij daarbij voorstellen? Welke ingenieuze, voor ons simpele geesten onbevattelijke handelsstrategie zit hierachter? Naar een antwoord op die vragen kan ik slechts gissen.
De regering heeft enkele weken geleden de goedkeuring en vaststelling van de Landsverordening op de kansspelen (LOK) weten te bewerkstelligen mede dankzij een ‘rubber stamp’ parlement. Een fopwet die er op papier prachtig uitziet, maar die op het punt van controle en toezicht absoluut niet uitvoerbaar zal blijken te zijn. Dit met als gevolg de creatie van een prachtige witwasweg. In samenhang met de San Marino connection en die connectie met Malta, lijkt het erop alsof Curaçao hard timmert aan het opbouwen, ontwikkelen en opereren van een wereldnetwerk voor een regime dat verhulling van financiële data en transacties tot haar meest lucratieve exportproduct wil gaan maken. Men moet niet vergeten dat de MFK toentertijd werd opgericht door twee veroordeelde criminelen waarvan er een door de Italiaanse autoriteiten ervan beticht werd nauwe banden te onderhouden met de Italiaanse maffia. Dat bedenkelijke imago heeft de MFK nooit van zich af weten te schudden ondanks dat deze partij (verbazingwekkend tegenstrijdig) een ex-politieagent als partijleider heeft. Uitgerekend deze politieke partij klaagt over de beperkingen die Nederland op hun louche fiscale avonturen wil leggen. De fiscale vrijbuiters willen zo min mogelijk orde en regels, liefst willen zij volkomen vrij spel hebben en schermen daarom wederom met de autonomie-kaart.
Wij de burgers van Curaçao, moeten ons gelukkig prijzen dat wederom het Koninkrijk als vangnet kan dienen ter voorkoming van bestuurlijke ontsporingen begaan of bevorderd door ambtsdragers en machthebbers die, zonder dat vangnet, ons land zonder de minste scrupules aan de grillen van de georganiseerde misdaad zullen overleveren.
George Lichtveld,
Curaçao