‘Andere kant van de medaille’

Johannes Bosco: Bewoners waterkavels Brakkeput Ariba zijn zelf verantwoordelijk

Van een onzer verslaggevers
Willemstad - ,,Het is niet aan Stichting Johannes Bosco om personen die illegaal gebruikmaken van onze gronden van water en stroom te voorzien nu er met hen geen enkele rechtsverhouding bestaat. Zij zijn immers geen huurders.”

De families Thijssen en Nagel in Brakkeput Ariba ‘wisten al 40 jaar geleden dat ze illegaal gebruikmaakten van de terreinen van de stichting’. ,,Dat ze nu op hun oude dag moeten vertrekken, is het gevolg van hun eigen handelen. Zij weigerden elke redelijke regeling met de stichting te treffen en wilden in plaats daarvan blijven profiteren van de terreinen van de stichting voor hun commerciële activiteiten en woonruimte.”
De problematiek rond de ‘illegale bebouwing op de waterkavels aan de zoutpan van Brakkeput Ariba’ en het ‘onrechtmatige gebruik van de terreinen van de Stichting Johannes Bosco’ door genoemde families, dateert al van voor de jaren 70. Aldus de stichting in reactie op een publicatie in het Antilliaans Dagblad afgelopen week. ,,De andere kant van de medaille van ‘Bewoners Brakkeput Ariba in het nauw’”, zoals Johannes Bosco het zelf typeert.
Ruim vijftig jaar geleden dus. ,,Sinds die tijd heeft de stichting herhaaldelijk zowel Thijssen als Nagel erop gewezen dat zij geen recht hebben om de terreinen van de stichting te gebruiken. Desondanks zijn zij de terreinen blijven gebruiken en hebben zelfs nieuwe gebouwen, zoals door Nagel zijn piramidewoning, opgetrokken.”
Deze week berichtte deze krant erover, mede naar aanleiding van een publicatie in de Èxtra, onder andere dat de genoemde families intussen zijn afgesloten van water en stroom. Dit bericht heeft tot veel verontwaardigde reacties geleid, met name op sociale media. In de meeste gevallen niet in het voordeel van Johannes Bosco.
De stichting zelf is van mening dat er meer aandacht moet zijn voor de geschiedenis en vooral de context. ,,Een ander bekend voorbeeld is het restaurant Sarifundy, dat door Thijssen werd geëxploiteerd op een pier en een gebouw gelegen voor de zoutpan, waarbij voor deze commerciële activiteit gebruik werd gemaakt van de terreinen van de stichting. De stichting heeft zich hier altijd tegen verzet, maar Thijssen trok zich daar niets van aan.”
Ook Nagel heeft volgens Johannes Bosco sinds de jaren 70, ondanks rechterlijke uitspraken, ‘onrechtmatig gebruik gemaakt van de terreinen van de stichting’. ,,Dit gebeurde zelfs nadat de rechter had bepaald dat Nagel zich niet op de dam van de stichting mocht begeven en geen materialen mocht opslaan of bouwwerken mocht optrekken op het terrein van de stichting.”
In de loop der jaren heeft Johannes Bosco naar eigen zeggen ‘geprobeerd om met zowel Thijssen als Nagel tot een minnelijke regeling te komen’, waarbij zij het onrechtmatige gebruik van de terreinen zouden staken en hen door de stichting de mogelijkheid werd geboden dat ze in hun woningen op waterkavel 5 en 16A konden blijven wonen.
,,Deze besprekingen hebben echter geen resultaat opgeleverd”, verhaalt Johannes Bosco, die hiervoor contact zocht met het Antilliaans Dagblad. ,,Thijssen heeft zich nadien zelfs een stuk terrein van de stichting toegeëigend en pieren aangelegd voor commerciële exploitatie. Ook Nagel ging door en begon met de bouw van een tweede huis op waterkavel 16B.” Hierdoor had de stichting naar eigen zeggen geen andere keus dan rechtszaken aan te spannen tegen zowel Thijssen als Nagel ‘om hen te dwingen de eigendommen van de stichting te respecteren’.