23 Mei, de datum die formateur Camelia eerder deze maand in een persbericht noemde als de dag waarop een politiek kabinet zou kunnen aantreden, is geruisloos voorbijgegaan zonder dat zich een nieuwe, échte regering van PS/PAIS/PNP/Sulvaran heeft aangekondigd. Weliswaar werd vanuit PAIS-hoek direct al gezegd dat de formateur te prematuur was, maar de vraag is of er meer speelt. Er is met de moord op Wiels, de belangrijkste politiek leider op dat moment, natuurlijk veel veranderd; op Curaçao en binnen de politieke arena en zeker ook binnen de coalitie. Die regeringscombinatie begon, gezien de uiteenlopende standpunten en ervaringen van voor de verkiezingen, eind 2012 al weifelend aan de klus, waarbij partijen aftastend en voor de zekerheid - en ook om het vuile werk te laten opknappen - eerst een taken- of transitiekabinet voor de troepen uitstuurde. Die ministersploeg van premier Hodge bestaande uit experts, althans personen die niet op de laatste verkiezingslijsten hadden gestaan, ging voortvarend aan de slag. Maar net op het moment dat er tastbare resultaten waren geboekt met impopulaire, maar noodzakelijke maatregelen en het vertrouwen van bedrijfsleven en de koninkrijkspartners weer iets was herwonnen, kwam het uitermate slecht gecommuniceerde ontslag van transitieregering - op instructie van de partijleiders. In afwachting van de afwisseling zit in Fòrti een demissionair kabinet. Hoe lang de regering die status nog zal hebben, is onduidelijk. Hoewel een aantal ministers aan blijft, zorgt de demissionaire status ervoor dat formeel slechts lopende zaken kunnen worden afgehandeld; dat komt slagvaardig bestuur niet ten goede. Het probleem zit ‘m bij Pueblo Soberano (PS) die na de dood van Wiels de facto stuurloos is omdat er geen natuurlijke, logische nieuwe leider is. Sterker, ten minste twee personen ambiëren deze positie. De voorgestelde afkoelingsperiode van enkele maanden klinkt sympathiek. Maar een partij, zeker de grootste regeringspartij, moet helderheid en eenduidigheid uitstralen. Niet morgen, maar per vandaag. Die duidelijkheid niet verschaffen, biedt smeulende onenigheden kans uit te groeien tot explosieve conflicten. Dat tast niet alleen Soberano aan, maar ook het fundament van de coalitie, die met slechts 11 van de 21 Statenleden uiterst smal en fragiel is. Daar komt bij dat Asjes, op papier nummer twee van PS, bijzonder omstreden is. Zowel binnen de partij, als daarbuiten. Binnen de coalitie en daarbuiten. En zowel op Curaçao als in het Koninkrijk. Wat hij en PS doen, is weer van grote invloed op hoe PAIS zich opstelt en of partijleider Rosaria zelf in het kabinet stapt als minister van Economie om dagelijks met en onder Asjes als premier het land te regeren, of liever alle speelruimte behoudt om zo’n regering vanuit de Staten aan, bij of naar huis te sturen.