Voor een regering die de mond vol heeft van goede communicatie en transparantie doet het kabinet-Pisas het op z’n zachtst gezegd ondermaats. Er treedt een minister af, niet de minste of geringste, maar de media en daarmee de bevolking moeten volstaan met een mededeling van de partij; nee, van een advocaat namens de partij MFK. Maar er is nog altijd echt wel een groot verschil tussen een regeringspartij en een regering.
De pers wordt dagelijks getrakteerd op allerlei persberichten - meestal gunstig gestemd voor de regeerders - maar op het ‘moment suprême’ blijft officiële informatie uit. Het is niet niks als een bewindspersoon, die twee ministeries en in het recente verleden zelfs drie ministeries onder zich had, plotseling vertrekt. Zonder uitleg; zonder opgaaf van reden(en). Dat geeft onnodig voeding aan de wildste verhalen en dat is iets dat het kabinet aangerekend kan worden.
De door de advocaat uitgegeven verklaring ‘Akkoord tussen het MFK-partijbestuur en mr. drs. Javier Silvania’ roept eerder vragen op dan antwoorden. Vooral de zinsnede dat hiermee ‘ruimte wordt geboden voor het onderzoek dat plaatsvindt’, komt uit de lucht vallen en verdient nadere toelichting. Welk onderzoek? Door wie/welke instantie, naar wie en waarom? Er is afgelopen periode zoveel gebeurd dat het van alles kan zijn. Het ligt voor de hand aan te nemen dat het onderzoek direct of indirect iets te maken heeft met Silvania: Gaat het om het feitenonderzoek door het Openbaar Ministerie (OM) naar de ‘belastingkwijtscheldingskwestie’? Heeft het te maken met de Curaçao Gaming Authority (CGA), die in stilte bij toen nog minister Silvania is weggenomen en elders ondergebracht? Of betreft het de beschuldigingen van ‘corruptie’ over en weer van Silvania en Landsontvanger Alfonso Trona?
Om een politicus die bij de recente verkiezingen de meeste persoonlijke stemmen haalde - veel méér dan zijn partijleider tevens lijsttrekker Pisas - af te zetten c.q. zijn ontslag te laten nemen, moet er wel iets gewichtigs spelen. Het publiek dat massaal koos voor MFK, heeft er recht op om degelijk geïnformeerd te worden. Dat nalaten getuigt van miskenning van de bevolking en grenst tegen arrogantie aan. Hopelijk zullen de Staten tijdens een gisteravond op het laatst uitgesteld debat de regeringsleider hier kritisch over bevragen; dat kan niet meer rechtstreeks aan de inmiddels ex-minister Silvania.
Hij krijgt een nieuwe rol. Wat de reden(en) voor zijn plotselinge vertrek als bewindspersoon ook is/zijn, kennelijk is het niet zo ernstig dat dit hem ervan weerhoudt om parlementariër te worden. Zo kan iemand waar een eventueel strafrechtelijk onderzoek naar loopt niet aanblijven als minister, maar formeel wel Statenlid zijn. Dat dit ethisch gezien verwerpelijk is, mocht dit het geval zijn, is iets anders. Zeker in de politiek gelden soms bijzondere ‘eigen’ integriteitsregels.
Het feit dat de MFK-verklaring spreekt over een ‘akuerdo’ - een soort uit-onderhandelde deal, waarbij beide partijen water bij de wijn hebben gedaan - doet vermoeden dat de interne verhoudingen niet (meer) optimaal zijn en dat de partijleiding ervoor kiest in eigen gelederen de rust te bewaren.
Toch treedt Silvania met zijn ruim 18.000 persoonlijke stemmen - goed voor circa vijf zetels - toe tot de MFK-fractie. Zo eigengereid en ongeleid als hij zich binnen de ministerraad kon opstellen, zo zal de nummer twee van de partij zich vermoedelijk ook binnen de fractie kunnen gaan gedragen. Gezien zijn eerdere uitlatingen, ook nog toen hem het vuur na aan de schenen werd gelegd, mag verwacht worden dat Silvania zich niet snel gedwee houdt. Sterker, zijn intrede in de Staten kan vroeg of laat een splijtzwam binnen de MFK-fractie en daarmee voor de regeringspartij en het kabinet met zich meebrengen. De controversiële politicus is mogelijk net zo geliefd als verguisd, die er bekend om staat zijn gram te willen halen en bereid is daarbij heel ver te gaan. Hoewel hij als minister-af zijn belangrijkste ‘tools’ kwijt is, zoals ’s Lands portemonnee, kan de even populaire als populistische politicus op zeker moment zorgen voor een scheuring, waarmee de MFK de ruime meerderheid in de Staten eerder kwijt is dan gedacht toen het huidige kabinet-Pisas aantrad.
Macht is relatief, vooral in de politiek. En helemaal als deze is gebaseerd op democratische (rechts)regels. Dan gelden - gelukkig - de zo cruciale checks & balances en daar hoort het afleggen van verantwoording en het geven van échte transparantie bij. Zich beperken tot een eenzijdige verklaring en het weigeren om vragen te beantwoorden is een doodlopende weg. Als MFK en kabinet dat naast zich neerleggen, kan hen dit uiteindelijk duur komen te staan.
