Door Reinald Curiel
De laatste tijd wordt er in de media veelvuldig gesproken over verkoop van bezittingen van Ennia zoals Banco di Caribe en de gronden te Mullet Bay op Sint Maarten. Dit ter redding van Ennia. Dit heeft volgens Vigilante van 31 Juli 2021 de heer Jose Jardim als directeur van CBCS gesteld op een persconferentie van een dag daarvoor. Dhr Jardim heeft zich meerdere malen in eenzelfde wijze geuit.
Als professional moet ik naar mijn mening enige kanttekeningen plaatsen bij dergelijke uitingen. CBCS heeft vanaf het uitspreken van de noodregeling over Ennia aangegeven dat het hier vooral gaat om verbeteren van de financiele (solvabiliteit)positie van Ennia ten behoeve van de polishouders.
Tijdens de eerste persconferentie op 5 Juli 2018 en daaropvolgende persconferentie op 26 september 2018 is zelfs gesteld dat het proces van herstel van de solvabiliteit niet jaren zal gaan duren. Er zijn reeds drie jaren verstreken....
Naar mijn bescheiden mening:
Indien het gaat om de continuïteit van de Ennia-vennootschappen, dus daadwerkelijk het zogenoemde redden van Ennia, waarom wordt er überhaupt gesproken over het verkopen van bezittingen van Ennia? Met verkoop van bezittingen verkrijgt Ennia onder deze omstandigheden minder dan zijn bezittingen daadwerkelijk waard zijn. En wat is dan je alternatieve aanwending van de verkregen middelen? Mits je de continuïteit van Ennia voor ogen hebt, zul je een betere herinvestering moeten hebben met voldoende rendement om aan je verplichtingen ook op lange termijn te kunnen voldoen. Of er is een liquiditeitsissue en je hebt cash nodig om aan kortetermijnverplichtingen te voldoen en eventueel met hulp door te kunnen gaan. Dan is Ennia in deep shit geraakt. In het geval van verkoop van Banco di Caribe voor een prijs dat in de verschillende media genoemd werd van rond de 60 miljoen heeft Ennia een issue. Volgens de onlangs gepubliceerde, door de CBCS geaccordeerde, jaarrekening 2020 is het eigen vermogen van Banco di Caribe 182,4 miljoen. Banco di Caribe genereert nog een winst welke als rendement kan worden beschouwd voor Ennia. Wat voor een reden kun je hebben om tegen een discount van 120 miljoen te verkopen? Een dergelijke transactie sluit niet aan bij een voornemen om de continuiteit van Ennia te waarborgen ten behoeve van de polishouders.
Het heeft alleen zin indien je voornemens bent om het geheel te gaan afwikkelen. Dan heb je cash nodig om alles tegen waarschijnlijk een discount af te kopen. Maar dan moet je niet pretenderen dat jouw intentie is om Ennia te redden en continuiteiteit te waarborgen. Dit is dan misleiding van polishouders en publiek. Onder deze omstandigheden zal elk gulden die door een polishouder in zijn pensioen wordt gestopt per direct misschien 30 cent waard zijn als ik de verhoudingen aanhoud voor Banco di Caribe. In ieder geval veel minder waard. Als het nog lang blijft duren om duidelijkheid te geven wat de bedoeling is en hiernaar te handelen, heeft Ennia hetzelfde lot als Girobank maar dan wel met een groter impact.
Hetzelfde geldt voor de gronden te Mullet Bay, Sint Maarten. Een levensverzekeraar of een pensioenuitvoerder moet ook langetermijninvesteringen overwegen. Want je hebt ook verplichtingen op lange termijn (soms van 40 jaar of langer). Overal ter wereld zullen deze verzekeraars ook investeren in gronden die in de loop der jaren zullen worden ontwikkeld. Op Curacao kunnen wij zelfs vergelijken met APNA/APC die de gronden op Jan Thiel had verworven en beetje bij beetje in fasen de gronden verkaveld verkopen. Zo moet ook de investering in Mulletbay gezien worden. In plaats van een ontwikkeling van het grondgebied alleen verkoop onder de mogelijke opbrengstwaarde heb je de polishouders weer gepakt. De waarde van hun pensioen zullen navenant achteruitgaan.
Hoe is het mogelijk dat de CBCS verkoop van bezittingen voorstaat, dus een uitholling van de waarde van de groep, en tegelijk zegt de belangen van polishouders te behartigen.
In ieder geval heeft CBCS voor onrust gezorgd bij de polishouders en onder het publiek in het algemeen. In geen geval zal verkoop van bezittingen voor minder dan de waarde in de boeken en zonder een gunstiger alternatieve aanwending een verantwoorde zaak zijn. Alleen in geval van afwikkeling heeft verkoop dan enige zin, maar zal het de tegoeden van polishouders flink aantasten.
Reinald Curiel is voormalig directielid van verzekeringsmaatschappij Ennia.
