Gebruikelijk en soms verplicht is het om belangrijke bouwplannen openbaar aan de orde te stellen. Niet hier waar niemand in staat is deze te beoordelen. Vroeger niet, nu niet. Buitenlandse adviseurs vliegen in en uit, strijken hun centen op en denken op de terugreis achter een glaasje whisky: ,,Ze zoeken het maar uit.” 
Iedereen rommelt wat en houdt zijn tanden op elkaar. Na vijf pogingen is het gedoe rond het nieuwe ziekenhuis een schaamteloos bewijs van onvermogen. Terreinen worden toegewezen als op een dartbord. Het begon in Emmastad bij het asfaltmeer. Daarna achter de UNA een slap aftreksel van het Deventer Ziekenhuis. Vervolgens op het Amstelterrein onder regie van een Nederlandse aannemer waar dit concept tot op het bot wordt uitgekleed. Toen, als donderslag bij heldere hemel het magische incrementele plan van Sehos, de toekomst van Otrobanda staat nu op het spel. Als reactie hierop van die Nederlandse aannemer tenslotte het voorstel het ontwerp voor het Amstelterrein botweg te verplaatsen naar het dramatisch laag gelegen parkeerterrein achter Colon.
Waarom niet, het Amstelterrein ligt toch ook te laag? Als brave honden gaan de architecten aan de slag, niet als ontwerpers maar als een stel domme tekenaars, stedenbouwkundige implicaties voor Otrobanda werden niet onderzocht. Wie is opdrachtgever, waar is Usona, waar Berenschot, waar is SAIA? De aannemer wil daarmee een tweede ontwerp- en aanbestedingsronde omzeilen en de geleden planschade onzichtbaar wegwerken met een drastische verhoging van de bouwsom. De overheid trapt er in, de aannemer dicteert, het gaat om tientallen miljoenen.
Werd altijd geroepen dat voor een nieuw ziekenhuis minstens 5 hectare terrein nodig is, nu kan het op de helft. Eerder heb ik laten zien dat dit alleen met hoogbouw kan. Nu past het verplaatste bouwwerk van geen kant, steekt als een dood schaap met al zijn poten uit deze te kleine zak. De Hamelbergweg verliest haar vanzelfsprekende positie tussen Roodeweg en Pater Euwensweg, het ziekenhuis wordt er gemakshalve dwars overheen getekend. De oorspronkelijke oriëntatie op de Santa Maria Kerk maakt plaats voor een benauwde lus tussen de achterkant van het nieuwe ziekenhuis en een slooprijpe bebouwing van Colon Shopping Centre. Aan de bestaande rotonde op de Pater Euwensweg komt de onverantwoord laag gelegen hoofdingang te liggen. Ter voorkoming van wateroverlast wordt het complex zeven meter opgetild, maar die is dan vanuit de rotonde onbereikbaar. In deze natte onderwereld komt een parkeergarage, waar moeten de auto’s anders heen? Lag het gebouw op het Amstelterrein niet ongunstig ten opzichte van het verkeerslawaai, hier scheren auto’s langs de vier kopgevels van verpleegafdelingen. Dit ontwerp, bedoeld voor open locatie, ligt nu aan drie kanten ingeklemd tussen rommelige bebouwing. De ziel is er uit. Van voorgespiegelde tijdwinst komt nooit iets terecht, dat weet iedereen. Onvergeeflijk dat deze laffe architecten dit gedoe accepteren, waarom niet uitgestapt? Dat zou een duidelijk signaal kunnen zijn. Overheid, denk eindelijk na en laat opnieuw beginnen.
Carlos Weeber,
Curaçao