In het Antilliaans Dagblad en op de sociale media is momenteel een ware hetze in de publiciteit gebracht door minister Charles Cooper van Verkeer, Vervoer en Ruimtelijke Planning (VVRP), tegen Jeff Sybesma, een bekende Curaçaoënaar, wetenschapper, afgestudeerd bioloog, tevens gepromoveerd jurist en onder andere lid van de Raad van Advies. Sybesma is zeer betrokken bij het wel en wee van Curaçao en publiceert daarom regelmatig op persoonlijke titel in de nieuwsmedia, wat in feite neerkomt op gratis verstrekte juridische (en andere wetenschappelijk onderbouwde adviezen aan de overheid) waar hijzelf geen enkel persoonlijk belang bij heeft.
Cooper voelt zich aangesproken (lees: op zijn teentjes getrapt) door de constructieve kritiek die Jeff Sybesma heeft op het milieubeleid van de overheid, maar Cooper beseft niet (of beseft wel degelijk, maar voelt zich desondanks verongelijkt) dat het één van de verworvenheden van de democratie is, wanneer een burger publiekelijk kritisch commentaar kán leveren op het overheidsbeleid op een bepaald beleidsterrein, nu toevallig dat van Cooper. Cooper spiegelt zich aan Poetin en verbeeldt zich, evenals die andere megalomaan, dat hij boven alle kritiek verheven is. Hoge bomen vangen veel wind en politici zijn nu eenmaal per definitie hoge bomen, maar de kritiek van Sybesma is strikt zakelijk, is slechts gericht op het beleid en is wetenschappelijk onderbouwd.
Het is bovendien de essentie van de democratie: dat de burgers op Curaçao nog kritisch commentaar kunnen (!) publiceren, vooral wanneer dat commentaar steekhoudend is, het publieke belang dient en alleszins verdedigbaar is. Zoals het geval is met de commentaren van Sybesma over de noodzaak tot doelgericht en effectief natuurbeheer, waardoor onvermijdelijk soms ook natuurbescherming nodig is. Of in elk geval een evenwichtige belangenafweging tussen enerzijds economische belangen en anderzijds de langetermijneffecten van behoorlijk natuurbeheer en klimaatbeheersing. Het is hoogst ongepast dat minister Cooper Sybesma op het persoonlijke vlak hierover aanvalt. In onze grondwet is immers het recht van vrije meningsuiting gewaarborgd.
Veel erger is het dat deze zaak doelbewust op de spits gedreven wordt door minister Cooper die zelfs niet geschroomd heeft het privéwoonadres van Sybesma op de sociale media te plaatsen met een foto van Sybesma zelf erbij. Dit is méér dan verbale terreur, dit is politieke terreur van het genre waarvan Poetin zich regelmatig bedient en waar hij berucht om is. Deze uitingen van machtswellust hebben ertoe geleid dat na de inval van Poetin in Oekraïne meer dan 300.000 Russische burgers in Rusland tijdens protestacties zijn opgepakt en nu onder erbarmelijke omstandigheden in diverse Russische staatsgevangenissen verblijven. Louter en alleen omdat zij kritiek uitgeoefend hebben op het beleid van Poetin. Moet het op Curaçao ook zo ver komen? God beware Curaçao voor zulke scenario’s.
Advies: Don’t shoot the messenger, but heed the content of the message. En om deze reden:
Naam bij de redactie bekend