We hebben het allemaal wel ‘n keer meegemaakt: met familie, vrienden, gasten of als cruisetoeristen een wandeling door Punda en dan laat dochtertje, schoondochter of schoonmoeder plotseling weten dat ze een plasje of een poepje moet doen en het niet meer kan houden.
Het hele gezelschap gaat dan in snelwandeldraf door Punda op zoek naar een openbaar toilet. In de bars en restaurants aan de Handelskade hangen briefjes dat de toiletten alleen maar door betalende gasten mogen worden gebruikt. In de Heerenstraat en Bredestraat geen kans. Het plasje of poepje moet toch echt gedaan worden, dus dan maar met tien personen neergestreken op een terras met de verplichte consumptie en wachten tot het kleine nichtje van de zo drukkende overlast is bevrijd. Het probleem doet zich vaker voor: de zijstraten van de Handelskade en de Bredestraat stinken stuk voor stuk naar urine en op sommige plaatsen zie je een poepje liggen. Met die ervaringen dacht ik: een markant toiletgebouw prominent in Punda, herkenbaar voor iedereen en iets waar heel Curaçao blij mee en trots op kan zijn.
Al in de jaren negentig van de vorige eeuw heb ik een plan voorgelegd aan de diverse directeuren van het Curaçao Toeristenbureau en de vele gedeputeerden van Toerisme, maar ze hebben er niets mee gedaan. Wat was mijn voorstel: Ik had in New York bij het World Trade Center op 410 meter hoog en op de 107e verdieping het mooiste toilet van mijn leven gezien, dat toilet hoorde bij het restaurant ‘Window on the World’. Ja, op die plaats zijn in 2001 de vliegtuigen door de gebouwen heen gevlogen.
Een restaurant met het mooiste uitzicht, maar ook het restaurant met het mooiste toilet ter wereld. De duurste porseleinen wc-potten, pissoirs, wastafels, tegels en veel marmer, alles van de mooiste en beste kwaliteit en een geweldig mooie architectuur.
Veel gastheren namen hun gasten mee om het prachtige restaurant met uitzicht, maar ook om hun de prachtige toiletten te laten zien. En in die jaren dacht ik het volgende: In Punda op Curaçao zo’n mooi toiletgebouw neerzetten, met een glamoureuze service met een toiletjuffrouw in een zwarte jurk, zwarte nylonkousen, met wit schortje en wit kapje op het hoofd, een toiletheer die werkt in een modern tropenjaquet. Na iedere wc-beurt wordt met een borstel de wc schoongemaakt, de wc-bril met spons afgenomen en het pissoir afgeveegd, er hangt een heerlijk luchtje. Een ‘super de luxe toiletgelegenheid’ dus. Iedereen is welkom, lokaal, toeristen en cruisetoeristen, men kan zelf bepalen wat men voor een wc-beurt wil betalen.
De architectuur van zowel buiten als binnen moet van de hoogste kwaliteit zijn. De toeristen uit New York, Houston en Amsterdam moeten onder de indruk zijn, ze moeten er over nadenken en napraten. Wie zal dat betalen? Ik dacht dat dit een geweldige PR-stunt zou kunnen zijn van het CTB en Kooyman. Die kan de duurste en beste fabrikanten vragen dit gratis te sponsoren. Op het toiletgebouw kan de naam van de fabrikant staan, in een graphic kunnen de namen van sponsors staan. Wie zou er profijt kunnen hebben van ‘het mooiste toilet ter wereld’? De toerist, het CTB kan aan de cruiserederijen laten zien dat we heel goede gastheren zijn en Kooyman met de mooie showroom op een A1-locatie. Opgemerkt moet worden dat er een openbaar toilet is op de Handelskade bij de pont, Riffort Bogen en een in het Riffort. En toch hoor ik nog vaak over de klacht en vragen cruisetoeristen nog steeds naar een toilet in Punda.
Toonchi Diepstraeten, Curaçao
