In de lokale pers verscheen onlangs een artikel onder de kop ‘Erfpacht Klesch is voorwaardelijk’.
Een knipsel van dit artikel werd me door diverse vrienden en kennissen toegestuurd met hun vraag om mijn commentaar. Ik dacht: Kijk eens aan, een nieuwe rechtsfiguur geschapen op Curaçao in het ‘geldend’(?) recht. Ik was namelijk die term in de juridische literatuur (doctrine en jurisprudentie) nog nooit eerder tegengekomen, maar och, men is nooit te oud om te leren, nietwaar? En wie ben ik, een simpele civiliste.
Toch heb ik voor alle zekerheid een gezaghebbend juridisch handboek van bekende professoren dat in NL op veel universiteiten in gebruik is, erop nageslagen, maar ook daarin ben ik die term, of de omschrijving van een zodanige rechtsfiguur, niet tegengekomen. Integendeel het dwingendrechtelijk karakter van de erfpacht wordt in de doctrine benadrukt en ook in de wet, o.a. centraal staat de bepaling in de wet dat ‘de erfpachter het genot van de zaak heeft, als ware hij eigenaar’. En voorts: ,,Wanneer bijvoorbeeld de erfpachter zijn erfpachtrecht hypothecair heeft verbonden, en de erfpachter in verzuim is met het voldoen van zijn schuld, kan de schuldeiser in het openbaar verkopen, ongeacht de eventueel overeengekomen toestemming van de eigenaar.” Deze krijgt dan als het ware een nieuwe erfpachter opgedrongen.” Tot zover citaten uit de juridische literatuur.
Echter: indien en voor zover de rechtsfiguur van voorwaardelijke erfpacht zou bestaan en ook te handhaven is, dan nog is daarmee de bestaande risicofactor van wanprestatie zijdens de erfpachter niet opgeheven, want de ontbindende voorwaarde (zoals in het krantenartikel genoemd) kan eerst worden ingeroepen nadat is komen vast te staan dat de erfpachter toerekenbaar ondeugdelijk heeft gepresteerd. En dan is het kwaad al geschied. Een voorwaardelijke erfpacht kan derhalve niet dienen om de risicofactoren af te wenden, of op afdoende wijze bij voorbaat af te dekken, zoals in dit artikel gesuggereerd wordt.
Ik vind dit soort uitlatingen van mensen die bevoegdheid tot besluitvorming hebben in dit griezelige Klesch-avontuur zeer kwalijk, want dit komt neer op een doodgewone vorm van publieksbedrog en een evidente poging om goed te praten dat de betrokken besluitvormers vastbesloten zijn om de bevolking van Curaçao dat griezelige Klesch-avontuur door de strot te douwen, ondanks heftig protest vanuit de samenleving. Hoezo democratie? Hoezo democratische rechtsstaat? Hoezo wil van het volk? Hoezo belang van het volk? Is het werkelijk de wil van het volk en in het belang van het volk dat de diepzeehaven op Bullenbaai voor een appel en een ei (oké, voor één dollar) aan een buitenlandse entiteit wordt verkwanseld? Ondanks alle protesten en manifestaties en handtekeningenacties, waaruit het tegendeel blijkt?
De wil van het volk? Wedden dat binnenkort toch de hierboven vermelde kretologie van de politieke partijen over de kiezers zal worden uitgestrooid in de verkiezingscampagne.
Marguérite Nahar,
Curaçao

Bron: Privaatrecht A.M.J. van Buchem-Spapens en Professor mr. H.J. Nieuwenhuis
Derde druk Kluwer ISBN 90-268-2118-2