Mijn allereerste ingezonden stuk was een stuk over TDS die toen de Golden Club had en gewoonweg een kanaal afpakte waar je al voor betaald had, om dan midden in de nacht porno op uit te zenden en jou weer daarvoor berekende. Het gevolg was dat ze dat moesten stoppen. Later bleek dat ze al 1.000 leden hadden à 50 gulden extra per maand, dus meneer Pietersz was niet blij met mij.
Ik heb door de jaren heen gemerkt dat zodra je kritiek levert - en het maakt niet uit of het opbouwend of afbrekende kritiek is - of als jij het in je hoofd haalt om vragen te stellen waar ze geen antwoord op hebben, je aangevallen wordt en als dat niet helpt worden ze persoonlijk en proberen ze jou zo stil te houden. Lukt dat niet, gaan ze jouw familie bedreigen op een persoonlijke basis en gaan ze gewoon naar de school van jouw kinderen en bedreigen ze die op de speelplaats. En laten we het niet over de anonieme bedreigingen midden in de nacht hebben.
Je moet sterk in je schoenen staan en de steun van je hele gezin hebben om door te kunnen gaan. Gelukkig had ik dat zodat ik vandaag nog steeds hier rondbanjer op deze klip.
Toen ik over dat koeienproject hoorde, moest ik gelijk denken aan de vorige projecten, waaronder een van pasgeleden, die koeien hier naartoe wilde halen, die hier slachten en exporteren naar de EU. Ik weet niet of het hetzelfde project is ,maar daar hoor ik ook niks meer van. Maar nu gaan we koeien hier vetmesten om die dan te slachten en maar liefst 1.000 die elk op 1,5 meter moeten staan en die door gevangenen verzorgd zullen worden omdat ze schijnbaar al een lijst hebben van vrijwilligers die midden in de nacht koeien willen melken en stront willen ruimen.
Dertigduizend kilo stront elke dag die in zee gedumpt zal worden, voer wat geïmporteerd moet worden, want wat er hier groeit is niet eens genoeg voor ons zelf ondanks de import verbod op van alles hier.
Voorbeeld hiervan is dat we nog steeds plastic groente en fruit gebruiken tijdens de Seú-optocht omdat er niet genoeg echte producten zijn om er iets als het Bloemencorso van te maken. Wij stoppen miljoen in de marketing van ons duiktoerisme en dumpen alle afvalwater van al die vakantiebungalows in zee. Bij shut dumpen we alles wat we niet willen zien in zee, wat allemaal funest is voor ons koraal en iedereen blijft stil (vooral Carmabi) en doet er niets aan, maar komen wel met een X-team dat ons milieu en de natuur in de gaten moet gaan houden.
Aan de ene kant is dit erg triest, aan de andere kant is het lachwekkend, want hoeveel van deze ondoordachte projecten kennen we niet die de gemeenschap bergen geld hebben gekost en verschillende mensen schatrijk hebben gemaakt waar de burger uiteindelijk de rekening van moet betalen.
Glijbaan op Piscadera die het nog geen zes maanden heeft uitgehouden, Datacenter wat een doodgeboren baby was, investeringen van de UTS op de andere eilanden en in Suriname, Leerplicht met personeel dat jarenlang rondgereden heeft, zonder te weten wat ze moest doen, gratis onderwijs en de volgende doodgeboren baby het X-team. Want zolang ze de een wel kunnen straffen en de ander niet, zoals de Isla, omdat er geen wetgeving is en iemand nu naar het Europees Hof gaat om d’r recht te halen omdat ze hier de vervuiling van de Isla niet durven aan te pakken, kunnen ze dat schudden.
Er zijn zoveel vragen rond dat hele ‘Baka’-project en de antwoorden zijn zo vaag dat het op een Venezolaanse novela begint te lijken.
Hoe gaan we de stront wegwerken, water, terrein (o, dat hebben ze al toegezegd gekregen: 40 ha cadeau), nieuw abattoir moet er komen om aan de regels van de EU te kunnen voldoen - wie gaat dat betalen -, personeel (o, sorry, gevangenen die alleen maar koeien van Sesame Street kennen). De wet moet ook veranderd worden want schijnbaar mag dat wettelijk niet eens, beesten mogen alleen maar ingevoerd worden om te slachten niet om vet te mesten. Kans op ziekten, genoeg veeartsen, oeps, daar hebben ze ook niet aan gedacht. Maar ja, ik mag niet vragen, ik moet mijn mond houden en alles accepteren want anders ben ik negatief, maar ik heb altijd geleerd, wie zwijgt stemt toe.
Ik blijf lachen op deze klip want als het project een vrouw zou zijn zou ik zeggen ‘tantas curvas y yo sin freno’ zoveel bochten en ik zonder rem, zoveel vragen en zo weinig antwoorden.
Arthur Donker,
Curaçao