Oh mijn God. Ik moet het stuk 2x lezen om het goed te begrijpen. Er komt een Concentrated Animal Feeding Operation (Cafo). Dat betekent dat er 1.000 koeien onderweg naar Curaçao zijn om daar vetgemest en geslacht te worden. Standplaats Bándariba.
Als accountant begrijp ik de economische impact van het kopen van een kalfje en het verkopen van een volwassen koe in stukjes ingepakt als consumptievlees bij de Mangusa of de Centrum. Daar zit veel werkgelegenheid plus een dikke winst tussen!
Mede in het Cafo-plan verpakt echter zit de weg van pasgeboren kalf naar gesneden runderlap in de diepvries. De koeien komen alle 1.000 te staan op 40 hectare bij Fuik, op een plekje van 1,5 meter ruimte per koe. Opdat ze zo min mogelijk kunnen bewegen en dus zo snel mogelijk op gewicht zijn om geslacht te kunnen worden. Arme koeien... Maar zo gaat het wereldwijd, dus wie ben ik om daarover te klagen. Ik eet tenslotte ook biefstuk.
Echter deze 1.000 koeien produceren ongeveer 30.000 kilo stront per dag!! Koeienstront bevat ammoniakale stikstof hetgeen leidt tot sterfte van planten- en diersoorten en een verminderde luchtkwaliteit, het leven in kustwateren en de oceaan. Dit is ernstig, dat weet iedereen, en de overheid heeft hiervoor nog geen plan bedacht.
Ik zie het voor me. De heer Parris, trekker van dit project, schaft gewoon 3 trucks aan, die dagelijks die 30.000 kilo stront naar Shut rijden en het daar over de noordkust kieperen. De lozing bij Shut is namelijk onderdeel van Een Plan dat de overheid aan het bedenken is tegen de enorme vervuiling op ons eiland, dus als de koeienstront daar wordt geloosd wordt het onderdeel van Het Plan.
En wij hebben hiermee een ‘magische’ driehoek gecreëerd. Van de zwavelhoop bij de Refineria in een rechte lijn naar de vliegen-enclave bij de kippenfarm in een eveneens rechte lijn naar de ammoniak-hoop bij Cafo. Ik zou bijna zeggen ‘shit’!
Hoe zat het ook alweer met de gekkekoeienziekte??
Felicia van Loon,
Curaçao