Rechter kritisch over bewijsbaarheid strafbare feiten

Van een onzer verslaggevers
Willemstad - In de strafzaak-Exodus, ook wel bekend als de ‘cybercrime-zaak’, is verdachte C.C. Curiel deze week veroordeeld voor ‘oplichting’ van Divi Divi Air en Boutique Hotel ’t Klooster alsmede ‘computervredebreuk’.

Hij krijgt een gevangenisstraf van 365 dagen, met aftrek van voorarrest, waarvan 273 dagen voorwaardelijk met bijzondere voorwaarden; dat wil zeggen reclasseringsbegeleiding. ,,Verdachte Curiel heeft met zijn strafbare gedrag enkel zijn eigen financiële gewin voor ogen gehad, zonder rekening te houden met de privacy en eigendommen van anderen”, stelde de officier van justitie medio juni. ,,Hij heeft zichzelf, zonder voor z’n eigen geld te werken, flink verrijkt door een luxueus schijnleven leiden. Dit, ten koste van de vele slachtoffers die genoodzaakt zijn om lange procedures te starten om hun geld terug te krijgen. Bovenal heeft verdachte Curiel met zijn handelen het vertrouwen van anderen in hun digitale domeinen aangetast, waardoor cybercriminaliteit een ondermijnend effect heeft. Het gedrag van verdachte is kwalijk en dient niet onbestraft te blijven.”

Moreel verwerpelijk
Hij is dus weliswaar veroordeeld, maar ten aanzien van een aantal door het Openbaar Ministerie (OM) ten laste gelegde feiten heeft het gerecht ten gunste van de verdachte geoordeeld. Zoals vrijspraak ten aanzien van ‘oplichting onbekende crediteuren’. De motivering: ,,Hoe illegaal en moreel verwerpelijk de verkrijging van deze bots ook moge zijn (een bot is een met malware geïnfecteerde computer of server, waar criminelen ongeautoriseerd toegang toe hebben; een bot verschaft de toegang tot één computer van een slachtoffer, red.), de verdachte heeft deze op Genesis Market aangeschaft terwijl ze - naar het gerecht begrijpt - reeds waren gehackt (althans waren geïnfecteerd). De verdachte heeft daarmee wellicht de rechtmatige eigenaren van deze virtuele ‘goederen’ (de onbekende crediteuren) met behulp van een valse sleutel bestolen, maar hij heeft deze onbekende crediteuren niet - zoals is ten laste gelegd - onder valse voorwendselen bewogen tot afgifte van deze virtuele goederen.”

Creditcards
De rechter heeft niet vastgesteld dat de verdachte gebruik heeft gemaakt van gestolen, althans onrechtmatig verkregen, creditcards. Zo komt de rechter tot partiële vrijspraak: ,,De omstandigheid dat de verdachte veelvuldig gebruik heeft gemaakt van verschillende debit- en/of creditcards en daarbij verschillende (ook buitenlandse) adressen heeft opgegeven en van verschillende e-mailadressen gebruik heeft gemaakt, maakt verdachtes handelwijze dubieus, maar verschaft onvoldoende wettig en overtuigend bewijs dat de verdachte gebruik heeft gemaakt van gesloten, althans onrechtmatig verkregen, creditcards. De verdachte dient van dat onderdeel van de tenlastelegging te worden vrijgesproken.”

Listigheid
En ten aanzien van de ten laste gelegde poging tot oplichting komt het gerecht tot de slotsom: ontslag van alle rechtsvervolging, met als motivering: ,,Het enkele pogen tot bewegen tot afgifte van het huurcontract levert naar het oordeel van het gerecht geen strafbare poging tot oplichting op, zoals is bedoeld in artikel 2:305 van het Wetboek van Strafrecht. Het doel van de listigheid ziet (…) nu juist op het bedrieglijk voor een hogere prijs ‘doorverhuren’ van de (vakantie)woning aan een voor de rechtmatig verhuurder onbekende huurder.”

‘Geïnfecteerde digitale vingerafdrukken’...

Wilt u het vervolg van dit artikel lezen? Neem een online abonnement op de krant.