Van een onzer verslaggevers
Willemstad - Verpleeghuis Betèsda kan niet verder met de plannen voor kwaliteitsverbetering van de zorg, omdat daarvoor geen geld beschikbaar is. Alle hoop is gevestigd op financiële steun vanuit Nederland.
Dat blijkt uit een gesprek van deze krant met bestuursvoorzitter Shirley Martis-Treurniet en hoofd medische dienst dokter Natasha Rog. Beiden werden in 2017 aangesteld nadat de Inspectie gezondheidszorg had geconcludeerd dat de kwaliteit van zorg binnen het verpleeghuis onder de maat was. Inmiddels zijn verbeteringen ingevoerd - waarvoor geen extra geld nodig was - zoals de manier van werken waarbij de behoeften van de patiënt centraal staan en de instelling van een wondcommissie om doorliggen te voorkomen. Maar om een werkelijke kwaliteitsslag te maken, is er echt extra geld nodig. De kamers moeten worden verbouwd en uitgebreid, zodat daar in plaats van zes tot acht, maximaal twee mensen kunnen worden ondergebracht. Daarnaast moet de overdekte ruimte worden uitgebreid, want daar is slechts plek voor 30 van de 160 bewoners. Ook zijn er meer rolstoelen, kuipstoelen en betere bedden nodig om zo veel mogelijk mensen te mobiliseren. Rog: ,,Het gaat om een basisbehoefte. Nu is de boodschap ‘nee, vandaag niet, morgen mag u weer uit bed’.”
Als verpleeghuis valt Betèsda sinds 1997 onder de wet Algemene Verzekering Bijzondere Ziektekosten (AVBZ), ook wel bekend als ‘Lei di Labizjan’. De Sociale Verzekeringsbank (SVB) geeft een vergoeding per bed. ,,Maar de tarieven werden nooit aangepast”, zegt Martis-Treurniet. ,,Dus moesten er keuzes gemaakt worden, bijvoorbeeld om het salaris van personeel te betalen in plaats van belastingen. Samen met de overheid en de SVB zoeken we naar een oplossing voor de toekomst.”
Van de kant van de overheid verwachten Martis-Treurniet en Rog op korte termijn geen financiële steun. Martis-Treurniet: ,,De boodschap is dat het AVBZ-potje leeg is.” Rog heeft alle hoop gevestigd op het beschikbaar komen van fondsen in Nederland, maar beseft ook dat het niet gemakkelijk is om partijen te overtuigen. ,,We staan er als instelling financieel niet gunstig voor op dit moment. De situatie is niet stabiel en dan is men huiverig om hulp te bieden. We zitten in een negatieve spiraal.”
De AVBZ is in 1997 ingevoerd ‘en dekt de risico’s van hoge kosten van veelal levenslange verzorging van langdurig zieken en gehandicapten’, schrijft de SVB op de website. Het gaat dan om de behandeling, verpleging, verzorging en begeleiding van chronisch lichamelijk zieken, psychiatrisch zieken en verstandelijk en lichamelijk gehandicapten die aan de criteria van de wet voldoen.
