Door Els Kroon
Willemstad - Na een laatste infosessie afgelopen woensdag in het WTC, georganiseerd door Stichting Studiefinanciering Curaçao (SSC) zijn ze er klaar voor, de ruim 200 studenten die gisteren in het vliegtuig naar Nederland stapten. De grootste groep van 130 bursalen vertrok om 15.30 uur met de eerste vlucht. De tweede groep volgde vier uur later. Rond het middaguur was het al een drukte van belang in de vertrekhal van het vliegveld.
Traditiegetrouw komen familieleden en vrienden afscheid nemen, een jaarlijks terugkerend tafereel met zowel lachende als bedroefde gezichten. Het laatste overheerst als alle selfies zijn genomen, de laatste goede raad is gegeven en er nog even is gefrunnikt aan kleding en identiteitskaart. Met paspoort en boardingkaart in de hand komt dan toch het echte afscheidsmoment, waarbij de ingehouden emoties bij velen alsnog losbarsten. De ‘brasa’s’ zijn innig en hier en daar wordt een traantje weggepinkt.
Het gezicht van Kirsten Maria, die voor de aankomsthal nog vrolijk afscheid nam van een van zijn vrienden, staat ernstiger, nu hij ook zijn moeder moet achterlaten.
Amy Pieters, pas afgestudeerd aan het Abel Tasman College weet niet of ze moet lachen of huilen als ze haar vriendin voor het laatst omhelst. Een lang gekoesterde wens gaat in vervulling; ze gaat urologie en voor medisch laborante studeren in Amsterdam.
Liandro Florán verruilt het Kolegio Alejandro Paula (KAP) voor een hbo-opleiding voor software engineer in Den Haag. Zijn vriendengroep is hecht en valt niet uiteen. Enkelen volgen zijn voorbeeld nog deze maand, anderen beloven dat ze volgend jaar zullen afreizen.
De moeder van Marchall Dortalina heeft een vrolijk gekleurde blouse aangetrokken om haar enige zoon uit te zwaaien. Ze belooft de oud-student van het Frater Aurelio mbo om niet te huilen als hij via de roltrap uit het zicht verdwijnt. En ze houdt woord. Dortalina belooft na zijn studie terug te keren en als hij dat niet doet ‘dan háál ik hem terug of ik ga er zelf wonen’, zegt de kranige moeder.
Ook de aanwezige vaders steken hun gevoelens niet onder stoelen of banken. Als de studentenrij voor de roltrap korter wordt, heerst er een emotionele sfeer. De betekenis van loslaten dringt pijnlijk door
Nog een kushand richting die vervelende roltrap en dan wordt het stil bij de achterblijvers. Honderddertig veelbelovende jongeren laten de uitbundig schijnende Curaçaose zon achter zich voor een verwachtingsvolle toekomst in Nederland. Zeventig anderen volgen vier uur later in hun kielzog.