Van een onzer verslaggevers
Willemstad - De ‘archeologische speurneuzen’ van Curaçao hebben nieuwe indigobakken gevonden bij Cas Abou.

Dat staat op hun website te lezen. Indigobakken zijn bakken waar aan het eind van de 17e eeuw tot in het begin van de 18e eeuw op de plantages de blauwe indigokleurstof in geproduceerd werd. Die kleurstof werd vervolgens naar Nederland geëxporteerd, waar er een grote vraag naar was.
Een van de archeologen, John Dohmen, schrijft over de nieuwe vondst: ,,Nadat we onze auto’s hadden geparkeerd bij het landhuis liepen we via de weg naar een punt dichtbij de indigobakken. Daar gingen we de bosjes in. Al snel vonden we een fundering. Twee rijen kalkstenen met aan een kant een hoek. De afstand tussen de twee rijen was te klein voor een huis, dus besloten we dat dit waarschijnlijk het restant was van een drinkbak voor vee. Dichtbij was het tweede systeem van indigobakken. Twee van de drie bakken van het systeem waren zichtbaar en de derde bak was, zoals op de meeste plaatsen, in de loop van de tijd onder de grond verdwenen.
Na een pauze gingen we verder in de richting van een put, die wel was aangegeven op een recentere Kadasterkaart, maar niet op de Werbatakaart. De Werbatakaart is de eerste topografische kaart van Curaçao, gemaakt tussen 1900 en 1910. Op de aangegeven plek vonden we een diepe put met daaraan vast een drinkbak. Dichtbij was er nog een waterbak. Ons volgende doel was een rechthoekige tanki met daarnaast een dam, die beide waren aangegeven op de Werbatakaart. We vonden inderdaad een grote en diepe tanki op de aangegeven plaats. Maar de dam bestond uit een volledig aarden wal met aan een uiteinde een stenen gedeelte. In dat stenen gedeelte vonden we een IJsselsteen met daaraan vast waterdicht pleisterwerk. Duidelijk een hergebruikt gedeelte van de indigobak.
We wandelden via een voormalig hofi in de richting van nog een andere dam op de Werbatakaart. Blijkbaar stond het grondwater in het hofi in het verleden hoger dan nu, want de palmen, die vroeger in het hofi stonden, zijn nu vrijwel allemaal verdwenen of dood door gebrek aan water. De dam zelf was niet meer te vinden. Hij lag op de plek waar nu de weg naar het strand loopt. Wel vonden we nog een constructie om het water onder de weg door te leiden, maar geen spoor meer van de dam.”